woensdag 4 september 2013

With a little help from our friends

"Nee, ik hoop natuurlijk niet dat het Pippi is", zei Harma gisterenochtend aan de deur, "maar bij ons voor op de weg ligt een dode zwarte kat - ik haal hem voor jullie op".

Het valt ons rauw op het dak, maar misschien is het beter Pippi's lot te kennen dan daarover in onzekerheid te blijven. We wachten gelaten en daar is Harma weer, met het slachtoffertje dat ze liefdevol in doeken in een mand heeft gelegd. "Zijn koppie is er slecht aan toe hoor", waarschuwt ze. En ja, dat koppie is vreemd verdraaid en bebloed - maar oh, het is niet Pippi's koppie!  Gelukkig!
Deze kat is forser, ouder, en getooid met een helderwitte bef. We hebben hem wel eens zien zwerven in de buurt, maar niemand weet bij wie hij hoort. Arm ding. De weg kwijt geweest en tenslotte doodgereden.
Opgelucht zetten we ons aan de koffie met onze behulpzame buurtgenote. Harma bewoont met haar gezin de voormalige school een paar honderd meter hiervandaan, waarin het prachtige Bed & Breakfast 'Henseid Skole' is gevestigd. In april vorig jaar toen we als nieuwkomers in Henseid arriveerden hebben we daar de eerste twee nachten geslapen.  

 
Inmiddels is het zomergastenseizoen hier zo'n beetje achter de rug. We hadden maar liefst 6 logees, en allemaal droegen ze een steentje bij aan de opbouw van Solvik Mat.
Eind juni arriveerde vriend Toine met zoon Thimo; een paar dagen van hun reis door Scandinavië brachten ze bij ons door. Uit hun auto kwamen 3 grote verhuisdozen vol keukenspullen, bedoeld voor onze toekomstige bedrijfskeuken. Alles afkomstig uit de inventaris van Hans en Mariëtte, die dat soort spullen niet konden meeverhuizen naar Costa Rica. Bruikbare huisraad! Van voorraadbus tot braadpan tot rechaud tot ovenschaal - we zullen straks veel nodig hebben, en hebben weinig reserves om dingen nieuw te kunnen aanschaffen.
 
 
 
 

Hollandse kaas en rookwaren kwamen ook tevoorschijn - als welkome cadeaus.
 

                                                                                                                                        
Het was prettig om ze een poosje over de vloer te hebben, iets van de omgeving te kunnen laten zien en de tijd te hebben om bij te praten.
                                               


Een paar weken later reden er ineens weer twee auto's met Nederlandse nummerborden onze 'straat' in: Roely en Ton stapten uit de ene, Marjorie en Theo uit de andere. Die avond zaten we, voor het eerst in dit huis, met z'n zessen aan tafel - heel gezellig.
Roely en Ton brachten de laatste dozen met keukengereedschap van de Dekhuyzenstraat mee; een van de kamers boven is inmiddels getransformeerd in een waar pakhuis!

Marjorie en Theo begonnen de volgende morgen aan hun vakantie in een ander deel van Noorwegen, terwijl onze andere gasten konden genieten van mooi weer.



Maar er werd ook gewerkt: met vereende krachten zijn de oude verwaarloosde maar authentieke kastplanken in de winkel beneden naar een andere wand verplaatst en schoongemaakt; dat is het begin van wat onze nieuwe ruimte moet gaan worden.

 
 
 
Er moet nog heel veel gebeuren, maar de kop is er af. Zeker nu we ook via via een tweedehands koelkastje en afwasmachine in de wacht hebben gesleept. Alle beetjes helpen, al is er een forse dosis fantasie voor nodig om je in deze chaos een schone en overzichtelijke keuken te kunnen voorstellen....
 
 

 

Na een week zwaaiden we Roely (die inmiddels voor de derde maal hier was!) en Ton uit - dank voor alles en tot volgend jaar!



 
 

 
 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten