dinsdag 26 september 2017

Snippervakantie

Een echte vakantie zoals we die gewend waren, 4 weken vrij en al kamperend rondtrekken in steeds een ander deel van Noorwegen, kunnen we ons nu helaas niet meer veroorloven. Dat gaat gewoon niet, met een eigen zaak(je), een onregelmatig inkomen, en huisdieren.   Maar behoefte aan een beetje ontspanning hebben we natuurlijk wel, zeker in de drukte van de zomermaanden.
Dus houden we tegenwoordig vakantie op een andere manier: in snippertjes. 
Bijvoorbeeld met een heerlijk zelfgebrouwen biertje (deze in Almere gescoorde variant was goed gelukt. Dank Johan!) op het terras, na winkelsluitingstijd.




Daar zitten we tussen de weelderig bloeiende ipomea's (van het zaad van die van vorig jaar!), 


en meestal in het gezellige gezelschap van de kippen, die tevreden kletsend de tuin omspitten en nieuwsgierig op het terras komen kijken zodra wij daar zijn. 


Als het maar even kan, qua tijd en weer, pakken we na 17.00 uur het bootje. 
Eten, drinken, zonnebrand en zonnebrillen mee, en een lekker boek. Want ook als de zon allang van het terras is verdwenen, achter de ons omringende heuvels is gezakt, kunnen we verderop op het meer nog volop in de zon zijn. 


Vaste prik als vakantie-traktatie aan boord: sprotjes op toast! 


Hier in Noorwegen is ingeblikte vis meestal gezoet (brrr!), maar de Asiamat, zoiets als het equivalent van de Marokkaanse of Turkse toko in Nederland, verkoopt heerlijke zilte sprotjes. Geïmporteerd uit Riga, dat dan weer wel. 
                                                                  




Vaak leggen we dan aan bij een van de vele onbewoonde eilandjes, soms om op een ministrandje te picknicken en in alle rust te lezen. 
Deze zomer hebben we onze kampeerspullen weer eens opgezocht - die staan al 5 jaar ongebruikt op zolder - en zo vonden we tot ons geluk ook de handige kleine campingbarbecue terug. Eureka! Die hebben we weer dankbaar in gebruik kunnen nemen. 





Dat is altijd genieten zo. De stilte - soms zien we op het uitgestrekte meer binnen 3 uur wel 3 keer een ander bootje voorbijkomen - alleen het geluid van een enkele vogel, het geritsel van de berkenboomblaadjes en het gekabbel van het water. Dat superheldere, schone water...Dat intrigeert en lonkt....


Kijk, zó helder! Nou lijkt het net of ik een witte legging aan heb, maar dat zijn mijn, toen nog, oogverblindend witte benen....
Henk houdt het meestal niet bij pootjebaden, wil altijd wel een stoer potje zwemmen.



Soms leggen we helemaal niet aan, maar dobberen we gewoon een beetje, in de luwte als het waait, of juist in een open stuk, om een bries te vangen als het echt erg warm is.  



En heel soms verandert het weer plotseling. Dan hangen er ineens zo veel dreigende, donkere wolken boven het meer dat we daar gauw onderdoor proberen te tuffen, een beetje eng is het grote open water dan. 



Maar onderweg naar de thuishaven, ach, dat scala aan kunstige boomwortelconstructies en rotsformaties blijft tot de verbeelding spreken. 



Goed, het is niet helemaal hetzelfde als vroeger, toen we tijdens vakanties in het buitenland altijd wel musea bezochten, om ons te vergapen aan kunstwerken. Nu vergapen we ons in het binnenland aan de natuur om ons heen. En dat is ook een fijne vakantiesnipper.