donderdag 29 december 2016

96...

Als hij niet al op z'n 53ste was overleden, 43 jaar geleden, ineens, zou mijn vader vandaag 96 zijn geworden...Ik moet een beetje glimlachen bij die gedachte, omdat ik me er niets bij kan voorstellen: zijn gezicht blijft in mijn herinnering natuurlijk altijd 53, zelfs als ik er een denkbeeldige baard aan plak, zijn hoofd ontdoe van die welige haardos en kaal maak, of diepe groeven in dat voorhoofd bedenk. 

Hij was, op z'n zachtst gezegd, een fervent tegenstander van de Utrechtse singeldemping, destijds. De bouw van Hoog Catharijne en de afbraak van het oude station waren een gruwel in zijn ogen. Tja, wat zou hij ervan vinden, dat zoveel jaar na dato er weer water stroomt in die singels?
Waarschijnlijk zou hij, na 43 jaar te zijn wegggeweest, weinig meer herkennen van zijn geliefde stad, waar de hele zaak voortdurend en in toenemende mate lijkt te worden omgeschept, afgebroken, heringericht etc. En misschien geldt hetzelfde voor mij, straks, qua herkenning,terwijl ik nog niet eens 5 jaar weg ben. Utrecht is 'in beweging', heet het. 

Andere koek. Terug naar hier, december in Noorwegen. We hadden nog 2 markten te gaan, voor Kerst. In Ulefoss stonden we buiten, het was flink koud toen, maar heel gezelig en we verkochten prima. 




De laatste zaterdagmarkt van dit jaar was in Kragerø, en die hebben we afgezegd, vanwege te moe. We waren lichtelijk uitgeput namelijk. Henk kwam die vrijdag laat thuis van een verhuisklus, ik had het druk gehad met produceren en een cateringopdracht en zo konden we geen van beiden meer op onze benen staan. We hadden niet meer de moed om, in het donker, de auto nog helemaal te gaan inladen - dus die markt hebben we laten schieten. 



Daarom konden we die zaterdag gewoon de winkel open hebben, die inmiddels in kerstsfeer was gebracht: gebrande noten, chocolade-mueslibrokken, versierde eierkoeken en kokosmakronen in kerstzakjes (op een uit Nederland toegestuurde etagère, lang leve mijn zussen en de HEMA!), maar ook zelfgeknutselde kerstkaarten en veel meer. 



Foto's daarvan + een berichtje op de Solvik Mat facebookaccount leverden zowaar een paar klanten op, die, halleluja, met tasjes vol kerstcadeautjes het pand verlieten.

Sinterklaas (hier onbekend) was inmiddels ruim voorbij toen het cadeautjes ging regenen, zowel van de Nederlandse familie als van dichter bij huis.



Speculaas, chocoladeletters, muizen, alle mogelijke kerstboomversieringen, kruidnootjes,



vrolijke serveerdingetjes voor in de winkel, en jawel, stoere, heerlijk warme, door Patricia gebreide dassen, voor ons allebei een, en die hebben we al flink nodig gehad!


Henk besloot dit jaar niet deel te nemen aan het traditionele 'kerstdiner' van zijn werk - één keer meemaken, vorig jaar, was ruim voldoende - en in plaats daarvan hadden we hier thuis een intiem dinertje met onze vrienden Konstantin en Suzan. Die kwamen met beeldschone zelfgemaakte kerstballen (Konstantin oefent het zeldzame beroep van glasblazer uit),


en met een goede fles wijn met een heel wonderlijke naam:


'Goats do roam' - spreek snel uit en je hoort het grapje - van een Zuid-Afrikaanse wijnboerderij, waar ze ook geitenkaas maken...

Op 'lille juleaften', de dag voor kerstavond (de 23ste dus) geeft men hier buren en kennissen een aardigheidje en een kerstwens. Dit keer kwamen de buren met een vuurrode kerstster, 

en Marit met een paars hyacintje en zelfgebakken 'krumkaker', koekjes die lijken op onze nieuwjaarsrolletjes, maar dan versierd met een traditioneel motief, en erg lekker.



Inmiddels was de sneeuw verdwenen - voor de zon ja, het is voortdurend stralend weer - en de langste nacht voorbij. Op 21 december was het hier licht tussen 10.00 en 16.00 uur, en zo'n 18 uur lang pikkedonker. Binnen af en toe ook, omdat de stroom met enige regelmaat uitvalt; valt er ergens een boom om, breekt er ergens een leiding door een windstoot, en hup, daar gaat alles weer op zwart. Alles went. 

Toen was het Kerst, dus deden we een kerstsontbijtje voor 2,


en later een kerstdinertje voor 2, met gevulde potobello's vooraf en heuse ecologische rollade uit Drangedal als hoofdgerecht, met rode kool en gekookte aardappels, ouderwetser konden we het niet verzinnen...




Henk voor de gelegenheid feestelijk versierd, aan een rijkelijk versierde tafel, vooral dankzij de sinterklaas- en kerstpakketjes uit Nederland.  

Toen de kerstdagen voorbij waren kwamen de kerstkaarten...


Vanavond gaan we met Marit eten bij de buren, morgen kunnen we schaatsen! Want het meer zit heel mooi dicht. Daarna nog een paar dagen en dan is het definitief afgelopen met 2016. Voor iedereen die we dit jaar hebben overgeslagen met persoonlijke goede wensen: 

Maak er een mooi Oud & Nieuw van, en ga keihard proberen om 2017 een fijn, liefdevol, zo gezond mogelijk en vooral zo gelukkig mogelijk jaar te maken!