woensdag 27 april 2016

Stads verjaardagsfeestje

Vorige maand moesten we dus even naar Oslo, om bij de Nederlandse ambassade een nieuw paspoort voor mij aan te vragen. Nou ja 'even': 3 uur rijden hier vandaan. Eerst de verplichte pasfoto's laten maken (oerlelijk als altijd - ooit een mooie pasfoto gezien?) en met de thuis al geprinte en ingevulde papieren en een online gemaakte afspraak was die aanvraag een snel afgehandelde formaliteit. Zodat we de rest van de dag op ons dooie gemak in de stad konden rondlopen.
Lang geleden, dat we daar tijd en gelegenheid voor hadden! En we troffen het, want vanwege de wereldkampioenschappen biathlon, hier een zeer geliefde sport, was het, voor Noorse begrippen dan, een drukte van jewelste. Het hele centrum(pje, want groot is de stad niet echt) was in feeststemming. 



De hoofdstraat, hier de 'Karl Johann' genoemd, was uitbundig versierd en ingericht met allerlei stalletjes, er waren grote schermen opgesteld zodat de wedstrijden live konden worden gevolgd. Het was een gure, koude dag, maar dat weerhield de mensen er niet van de straat op te gaan en letterlijk goedgemutst buiten hapjes te eten en drankjes te drinken.



Strobalen, rendiervellen er overheen, vuurtje, warme koffie, dat is Noorse gezelligheid. En ook neuzen bij de stalletjes, waaronder ook eentje met Samische spullen: de gebruikelijke souvenirs en klein traditioneel handwerk uit Lapland, maar ook prachtig breiwerk.



Gezien de kou wilden wij toch liever ergens binnen lunchen; vlakbij het centrum vonden we het Nederlandse café 'Amsterdam'. Iemand had ons verteld dat ze daar de snacks serveren die in dit land verder onbekend zijn: kroketten en bitterballen!



Het bleek een grote bruine kroeg, die al vele jaren populair is, met mooie Belgische bieren op de tap en een aardige kaart met Nederlandse borrelhappen. De bitterballen waren lekker, maar helaas wel fabrieks - eerlijkgezegd maken we ze zelf lekkerder! 

Verder wandelend passeerden we Stortinget, waar het Noorse parlement zetelt, 


en stonden we eindelijk oog in oog met de opzienbarende Opera, een architectonisch hoogstandje dat de stads-kustlijn sinds 2008 domineert. De keren dat we tijdens vakanties Oslo aandeden was het pretentieuze bouwerk nog in aanbouw, dus wat we kenden van de plaatjes konden we nu in het echt bekijken en bewandelen. 







Vanaf het dak kun je prachtig uitkijken over de stad en over de Oslofjord, waarin ook dit grote, dromerige, transparante kunstwerk drijft:


De middag vloog zo snel om dat het museumbezoek en een paar andere dingen die op ons verlanglijstje stonden moesten afvallen. Maar we komen ongetwijfeld terug!

Omdat Henk de volgende dag jarig was mochten we uit eten. Het werd een uitstekende Chinese maaltijd in restaurant 'Mister Wong' in een zijstraatje van de Stortingsgata. Daarna wandelden we over het nog feestelijker geworden plein: volop swingende live muziek van verschillende bands op een podium,



grappige kramen met onder meer de onvermijdelijke warme worstjes (pølser) en iets wat voor patat friet moet doorgaan (bakt potet),


hamburgers van, jawel, elandenvlees, 




    zowaar openlijke bierverkoop op straat,


en natuurlijk aquavit. Van dit specifieke kraampje kon Henk zijn ogen maar niet afhouden, al kwam dat niet voort uit verlangen naar of interesse in het sterke drankje. 

Tenslotte belandden we voor Henks verjaardagsdronk in het oergezellige 'The Scotsman', een authentieke Schotse pub, compleet met geruite tweeds als behang, doedelzakken aan de muur en een bakje nootjes bij de pint.  


We sliepen in een grote hotelkamer die op een tweepersoons bed na leeg was; waren ze de salontafel en de stoelen vergeten? Nee, navraag leerde dat geen enkele kamer in dit hotel een stoel, tafel of bureautje heeft. Vreemd.

Het ontbijt de volgende ochtend was ook een beetje vreemd: de ontbijtruimte was vol met gasten, maar qua ontbijt was er van alles te weinig, niets werd op tijd aangevuld en voor koffie (uit een automaat) moesten we in de rij staan. 
Maar al met al was het een ontspannen uitje en voor ons, 'plattelanders' inmiddels, fijn om weer eventjes een stadse sfeer in te ademen. En Noorwegen, bleek die dag, werd wereldkampioen biathlon, zowel de mannen- als de vrouwenploeg. Nog meer feest dus!

Toen een week of 2 later per post het bericht arriveerde dat we mijn nieuwe paspoort bij het plaatselijke postagentschap konden gaan afhalen, kwamen we even 'Kafka in Noorwegen' tegen: de geadresseerde diende zich te identificeren met eh, een geldig paspoort...Of een rijbewijs, maar daarover beschik ik niet. Dus ja, wat toen?

Gewoon gezegd 'Het paspoort waarmee ik me moet identificeren, dat zit in die envelop!' 
'O', zei de man achter de balie nogal schaapachtig, en schoof me de envelop toe, zonder verder een spier te vertrekken. De Noorse Kafka haalt zijn schouders er over op.