zaterdag 27 december 2014

Kerst in slow motion



'O, wat kon het sneeuwen!' hoorden we Lohus en Finkers zingen. Nou, een heel dik pak ligt hier nog niet, maar een witte Kerst hadden we dus wel.


En een koude: min 12 vandaag (tot nu toe), min 15 gisteren. Verder hebben we Kerst maar een beetje in slow motion over ons heen laten komen. We waren moe, heel moe, na alle markten, en nadat we de winkel 14 dagen non-stop open hadden gehad. Ook als er maar weinig klanten komen betekent het dat we de hele dag paraat moeten zijn. Gelukkig hebben we de tijd prima kunnen gebruiken voor het maken van tijdrovende producten, zodat de voorraadruimte nu weer goed gevuld is met onder meer marmelades, chutneys, mosterd, pesto en kruidenzout. En een nieuwe, zeer lekkere chutney: van cranberries en port! Cranberries hadden we hier nog nooit gezien, dus toen we ze (in een luxe supermarkt in de stad) aantroffen hebben we er gelijk een flinke hoeveelheid van aangeschaft. Heerlijk!

 
Kerst is hier hét intieme familiegebeuren (zoiets als elkaar te eten vragen of samen een borrel drinken met je buren is dus niet gebruikelijk), maar elkaar voor die tijd iets geven is wel gewoon. Zo kwamen onze buren aan met een goeie fles wijn en een witte kerstster - het is een plant, écht, maar bespoten met zilverglitter...Wie dat heeft verzonnen...
 
De winterkou maakt het aantrekkelijk om lang te slapen: beide kerstdagen hebben we als marmotten een fors gat in de dag geslapen, daarna een frisse wandeling gemaakt in het als altijd betoverende landschap, waar we nooit op uitgekeken raken. Kíjk dan:
 
 
en

 
Maar natuurlijk hebben we 's avonds ook ons eigen bescheiden kerstdineetje gedaan.
 
 

 
Voor het overige was het vooral knus bij de houtkachel met eindelijk tijd voor een boek, de top 2000 op de achtergrond en eindeloos genieten van de spelende, spinnende en slapende poezen. Over wie later meer.
 

 


Inmiddels is het meer volledig dichtgevroren en staan er ruimschoots bloemen op de ramen boven. Wie weet kunnen we met oud en nieuw schaatsen, voor de deur?


We moesten wel grinniken om de berichten over de sneeuw, vandaag, in Nederland: 20 cm en daken storten in, treinen rijden niet, Staatsbosbeheer waarschuwt boswandelaars voor vallende takken, het halve land is ontregeld...Dat kunnen we hier aan niemand uitleggen!

Het wordt tijd om de elektrische dekens weer op te zoeken, de kerstspullen terug in hun doos te stoppen, oliebollen te bakken - en vol goede moed en in volle vaart op naar het nieuwe jaar!



  

vrijdag 26 december 2014

Kerst, inmiddels

Een paar weken geleden was ik nog eventjes een paar dagen in Nederland, om het 40-jarig (!) ambtsjubileum van een geliefde oud-collega bij te wonen in Utrecht:

 
de jubilaris, Rob van de Veen, werd geëerd met een receptie die druk werd bezocht door talloze oud-collega's van Bestuur Regio Utrecht, en met verrassende muzikale omlijsting verzorgd door collega Gerrit Slob en zijn broer, met zang van Robs dochter Marjolein.
 
 
Het was voor het eerst sinds 2,5 jaar dat ik zonder Henk weg was - maar heerlijk om weer even zoveel vertrouwde gezichten te zien en stemmen te horen!
 
Fijn om nog één keer dat oude familiaire 'wij-gevoel' te voelen, het 'wij' dat het BRU was, jarenlang. Het hoge gehalte aan 'samen', het onverwoestbare collegiale, het 'met en voor elkaar', en 'samen sterk' en dat soort vitale dingen. Die stuk voor stuk tergend langzaam de nek zijn omgedraaid.
Eerst werden de BRU-collega's uit ons mooie Maliebaanpand 
 
 
verplaatst naar 4 verschillende locaties in de stad, en uiteindelijk eindigde die ontmoedigende diaspora in complete verdwijning. Vanaf 1 januari is het, óns BRU,
geschiedenis.
 
De politiek heeft, na eindeloos gedraai en getwijfel, besloten tot opheffing van de stadsregio's. Daarmee komt er een eind aan een tijdperk. Een tijdperk van hard, goed en vol overtuiging werken aan regionale belangen. Het ergste is dat het zeker niet ondenkbaar is dat over een jaar of wat in Den Haag alsnog wordt bedacht dat regionale samenwerking, georganiseerd door stadsregio's, misschien wel eens heel nuttig kan zijn! Ja, laten we stadsregio's gaan oprichten! En dat het wiel, jawel, dat van Columbus (dat ei was al gelegd), opnieuw wordt uitgevonden.
Enzovoorts.
Eigenlijk wordt ik nu een beetje te boos en verdrietig om dit blogje leuk te maken.  
 
Maar goed, die avond gingen we, traditiegetrouw, ons oude stekkie op de Nachtegaalstraat opzoeken: Eigen Schuld, gezellig eetcafé, met de 'kernploeg' van vroeger...
 
 
 
En tenslotte bij Angeniet in Zeist met de meiden, ook als vanouds, lachen gieren brullen en een beetje doorzakken. Ria, Roely, Angeniet, Dianne, Marieke: het maakt helemaal niet uit wie er waar woont, bleek maar weer! Vriendschap kent geen (lands-)grenzen.
 
Thuis in Noorwegen barstte in november de kerstgekte los. We organiseerden een weekendlang een mini-kerstmarkt in de Solvik Matwinkel, samen met buurtgenoten Marit (van de tweedehands- en antiekwinkel) en Aksana (van de zeep en cremes).
 

 
 
De aanloop was een beetje teleurstellend, maar we hebben wel veel plezier gehad en de mensen die ons opzochten hadden allemaal een verhaal en genoten van koffie en taart, en gløgg, een soort warme wijn (maar natuurlijk zonder alcohol), die hier bij Kerst hoort.
 
Begin december stonden we met heel wat meer succes op kerstmarkten in Kragerø (vergeten vast te leggen op de gevoelige plaat) en in Ulefoss:
 
 
We richtten de etalages in met kerstsfeer
 
 
 
vergaapten ons telkens weer aan ons uitzicht op de betoverende rozevingerige dageraad,
 




 
 zagen het ijs op het meer langzaam maar zeker steeds dichterbij komen,
 
 
 
en verwelkomden de sneeuw. Kerst, inmiddels.
Het is de avond van tweede kerstdag en dit verhaal ademt niet helemaal de kerstsfeer die op z'n plaats zou zijn. Ik wilde onze oud-collega's een saluut brengen, bij de teloorgang van ons BRU. Hierbij! Dat 2015 voor jullie allemaal een beter jaar mag zijn!
 
Morgen verder, en dan over onze Kerst, hier op Solvik.