dinsdag 28 juni 2016

Vreemd, maar toch voorjaar


Een etmaal nadat onze kippedames hun nieuwe behuizing hadden betrokken, eind april, gebeurde er nog even dit:





sneeuw! Maar het nieuwe dak op het hok doorstond de proef glansrijk, want binnen bleef het kurkdroog, dus de kippen hadden geen last van dit winterse naweetje.  



En daarna was het plosteling afgelopen met de kou en de druilerigheid. Van het ene op het andere moment piepten overal om ons heen weer groen en bloemetjes tevoorschijn, de dikke truien konden uit, het balkon lokte. Er waren warme dagen bij, we haalden zelfs 29 graden...

Ja! De vorig jaar gezaaide vergeetmenietjes begonnen welig te tieren!

De oude pruimenboom ging zich te buiten aan uitbundig bloesemen,


en de pioenroos ('pompoenroos' volgens Henk) ontwaakte uit de winterslaap en groeide centimeters per dag!
we konden weer eten in de zon op het balkon 
Het lijkt net of de seizoenswisselingen hier sneller gaan dan in Nederland - en misschien is dat ook wel zo. Vaak is de overgang zo groot: maandag lopen we rond met 2 paar dikke sokken in onze laarzen, 3 lagen T-shirts aan en een dik vest er overheen en moet de kachel aan, en dinsdag moeten we zoeken naar onze slippers en dunne shirtjes en moeten alle ramen open. Bij wijze van spreken dan. 

Voorjaar betekent werk aan de winkel, nouja, ook letterlijk in de winkel natuurlijk, maar vooral in de tuin. De gretigheid waarmee struiken en onkruid om zich heen beginnen te groeien en zich woest vermenigvuldigen moet hier en daar worden afgeremd, om te voorkomen dat het hier een onsamenhangende jungle wordt. 



De lupines steken in veelvoud de kop op, en het zijn er minstens 2 x zoveel als vorig jaar! Hoe prachtig ze straks ook zijn, die zulen we flink te lijf moeten gaan, voordat ze al het andere verdringen. Ze strooien hun zaadjes in de wijde omtrek om zich heen en vormen wortels zo dik en hard als gember. Lelies, margrieten, tulpen en anemonen en andere bloemen krijgen zo geen kans meer.

De was kon eindelijk weer eens buiten drogen,


we vonden twee nieuwe stoelen voor op het terras ter vervanging van de doorgezakte bank, die nog maar wel een nieuwe plek heeft gekregen bovenin de tuin, 


en onmiddellijk in beslag werd genomen door Mungo, voorheen de poes van de buren. 
We improviseerden een omheining om de groentenbedden, met overgebleven kippengaas en de stokken van onze eerste, nu kapotte partytent, 


opdat de toekomstige doperwten, bonen, rabarber, komkommer en alles wat er nog in moet niet voortijdig zullen worden geplunderd door de dames, 


die verder overal heerlijk door het prille gras kunnen stappen, op zoek naar wormpjes, miertjes en andere lekkere hapjes.  

En toen we na zo'n 8 maanden voor het eerst dit weer zagen gebeuren wisten we het zeker:




zodra de buren in hun boot het meer op gaan is de lente begonnen. 
Dus is het morgen zomer. 

donderdag 2 juni 2016

Solveig, Sigrid en de anderen

Toen de bouwvakkers weer naar Friesland waren gevlogen hebben we met vulmiddel, een latje hier en en strookje daar, verf, stro en zaagsel de laatste hand gelegd aan het kippenhok. Om het er een beetje gezellig te maken had ik daarvoor het liefst een pot knalroze verf gebruikt - kippen zijn immers meisjes - maar dat plan vond geen genade in Henks ogen. Goed, bescheiden wit dan, met een piepje aan zachte kleuraccentjes. 








Zandbakje erin, drinkbak, snel een gordijn genaaid om schaduw te bieden bij al te veel zon én om de lange zomerdagen iets te kunnen inkorten. Kippen gaan dan wel op stok als het donker wordt, maar hier is het nu om half 11 nog steeds licht! Een uit de schuur opgediepte oude voederbak omgedoopt tot bloembak (gevuld met potaarde en er wilde bloemen in gezaaid) voor het raam, en een in het bos gevonden vuilniston in gebruik genomen als zaagselreservoir.




en met het door de bouwvakkers gefabriceerde naambordje aan de muur - in het Fries, maar dat is net Noors - was het kioskje klaar voor ontvangst van de nieuwe bewoners.

(de ijzeren sikkel boven het bordje zat verstopt in de grond onder de buitenren)
Op een zaterdagmiddag arriveerden ze: vrienden uit Drangedal die door omstandigheden van hun kippen af moesten, kwamen zes prachtige exemplaren brengen, die onmiddellijk het nieuwe, schone hok doortrippelden en blij kuiltjes gingen graven in de aarde in de ren. 




Het was meteen duidelijk dat hun nieuwe onderkomen ze beviel: binnen de kortste keren verkenden ze nieuwsgierig de legkamertjes, de zitstokken en de trappetjes, 




en aan het eind van de middag was het eerste ei een feit...


Het zijn grote kippen. Die moeten dus ook grote, Noorse namen hebben. De drie rooie dames hebben we Solveig, Sigrid en Selma genoemd, en de drie gespikkelde schoonheden heten vanaf nu Ingebjørg, Inger Lise en Ingefær. Na een dag of twee konden we ze al uit elkaar houden. 

Een week later hebben we voor het eerst het rendeurtje open gezet om ze naar buiten te laten. Dat was een plechtig moment: samen met de buren, hun kinderen en kleinkinderen hebben we toegekeken hoe de kippen opgetogen door de tuin gingen stappen, wormpjes, miertjes en grasjes pikkend. Zich vrij voelend! Niet alleen omdat ze los mochten rondlopen, maar ook omdat ze eindelijk bevrijd zijn van de hanen (maar liefst vier!) door wie ze maandenlang geterroriseerd waren. De beschadigingen die ze door dat brutale hanengedrag hebben opgelopen zijn zichtbaar aan het helen. Ze zijn rustig geworden, en handtam.



Inmiddels zijn we vijf weken verder en zijn de dames helemaal gewend, en wij aan de dames. Elke dag laten we ze tussen 5 en 7 vrij, ze weten het deurtje te vinden en het is geen probleem om ze weer terug in het hok te krijgen. 

Vijf weken ja, en meer dan 150 prachtige eieren verder! Waarvan we er al meer dan 100 hebben verkocht in de winkel. Op die manier verdienen ze op termijn hun eigen voer terug. 


Dat is nog eens een win-winsituatie om maar eens die vreselijke term te gebruiken. 
Solveig, Sigrid, Selma, Ingebjørg, Inger Lise en Ingefær zijn gered van een wisse dood, wij hebben gezellig gekakel om ons heen, Solvik Mat catering hoeft voorlopig geen eieren meer te kopen, Solvik Mat winkel biedt verse eieren aan, en voor klanten, zeker die met kinderen, vormen de kippen een extra attractie. Iedereen vergaapt zich voor het kioskraam aan de beestjes, die altijd nieuwsgierig op de vensterbank gaan zitten en op hun beurt zich vergapen aan de mensen. Iedereen blij dus. Mooi toch?