donderdag 24 april 2014

Back into the future

Nooit gedacht dat mijn levensloop mij weer zo dicht bij mijn 'roots' zou brengen.
Mijn afkomst ligt in het MKB; kruidenier, sigarenboer etc., en nu heb ik, hebben wij, een eigen winkel in het prachtige Noorwegen! En dat na een jarenlange loopbaan in het beleids- en advieswerk. Politiek en bestuur als baas. Met veel plezier en energie heb ik dat gedaan, maar het is niet te vergelijken met het concreet bouwen aan je eigen zaak!

Nu geniet ik van het contact met de mensen in ons winkeltje, die geïnteresseerd zijn in onze producten en enthousiast zijn over wat we allemaal ondernemen. Ik vind het leuk om uitleg te geven over wat we doen, wie we zijn en over de geschiedenis van de plek en het pand waar we nu op en in mogen wonen. En dat allemaal in het Noors.... Dat hadden we twee jaar geleden niet gedacht!

Wij zijn trots op de winkel en op de mooie keukenruimte die we nu opgebouwd hebben in de oude, verwaarloosde winkelruimte van ons huurpand. De omgeving is, voor zover dat kan, nog trotser; buren, vrienden en ook mijn collega's van het verhuisbedrijf genieten mee van het feit dat wij de kranten hebben gehaald met de opening van ons bedrijf. Die rare Nederlanders flikken het toch maar...
We zorgen voor nieuw leven in Henseid en dat brengt de historie weer tot leven.

Vandaag reed ik naar het centrum van Drangedal om daar voor het eerst de 'overtollige' kas naar de bank te brengen. Dat is wel erg terug in de tijd, maar ik kan het mij goed herinneren hoe ome Tabe en tante Cor van de VIVO-winkel in Harlingen dat destijds deden. Om nu hetzelfde te kunnen doen gaf me veel energie! 

Door toedoen van de lokale en regionale pers ben ik een bekend gezicht geworden in de winkels in Drangedal. Ze vragen mij of we vandaag ook open zijn enzo. Zelfs in de Vinmonopolet, de staatsslijterij, waar ik bij toeval vandaag moest zijn, werd ik aangesproken door de meestal enigszins chagrijnige verkoopster. Nu ze weet wat we doen, is er kennelijk een reden om een praatje aan te gaan. De geschiedenis komt meteen weer boven: deze dame is opgegroeid in Henseid, ging daar op school en deed de dagelijkse boodschappen in de winkel die wij nu tot de onze hebben gemaakt. Zo gaat het vaak. Mensen herinneren zich de plek, komen nieuwsgierig kijken - en kopen!

Misschien ben ik mijn carrière als verkoper destijds misgelopen. Feit is dat ik het nu voor een groot deel bén, dat ik het leuk vind en dat het mijn toekomst is. Mijn voorouders kunnen trots op mij zijn.   
     

Een ingelijste foto van mijn overgrootouders' kruidenierswinkel aan het Franekerend in Harlingen, ergens rond 1900...prijkt nu aan de muur van Solvik Mat butikk, past daar perfect en wekt nieuwsgierigheid van klanten.  

   

maandag 21 april 2014

U wordt bedankt!

Ja, u wordt allemaal bedankt! Voor de hartverwarmende steunbetuigingen namelijk, en de welgemeende felicitaties! Voor de narcisjes en andere gele paasplantjes en verrassende cadeautjes. En voor de enthousiaste reacties op Solvik Mat Butikk, op onze producten en op onze catering! Via mails, reacties op onze weblog, post, telefoon, en fysieke manifestatie. Voor de publiciteit niet te vergeten. Want woensdag 16 april haalden we opnieuw de krant...TA (Telemarks Avisa, een dagblad voor de hele provincie Telemark, met een heel wat forsere oplage dan de Drangedals Posten waar we eerder in stonden) plaatste een juichend artikel over 'die flinke Nederlanders die een specialiteitenwinkel hebben geopend in Henseid' enzo. Prima gratis reclame!


De kracht van de krant. Mede door die publiciteit hebben we, in de welgeteld 9 dagen dat de winkel nu open is geweest, een goeie 200 belangstellende klanten over de vloer gehad. En samen hebben die al meer producten gekocht dan we in het hele vorige seizoen aan andere winkels hebben geleverd!
Zonder uitzondering hebben de bezoekers hun waardering uitgesproken voor het lieve ouderwetse winkeltje en de zindelijke keuken,

een goed georganiseerd kruidenrek - niet echt heel erg gebruikelijk hier
 
Keurig overzichtelijk gevulde winkelplankjes

de kleuren, de vrolijke uitstraling en...de pracht van de locatie.

een bootje op het glinsterende Tokemeer
 
en een zwanenpaar voor de deur. Kan het mooier?

 
IJsjes maken had ik geprobeerd, thuis, met siliconenvormpjes waar je dan een stokje in kunt steken. Gewoon, zomaar. Maar ineens was het stralend weer geworden en gebleven, en kwamen er telkens mensen om ijs vragen. Okay dan: snel tig van die vormpjes aangeschaft en nu gaan ze als warme broodjes - beetje ongelukkig gezegd, maar duidelijk, toch? We maken ze op z'n puurst, van uitsluitend fruit en een lepel ecologische honing; er komt geen water aan te pas. Heel erg lekker!
 
 
 
Kortom, het is helemaal goed gegaan sinds onze openingsdag. 'Beginnersluck' zegt de onverbeterlijke pessimist in mij; het waren de nieuwigheid, de Paasvakantie én het mooie  weer, die ons meezaten. Zo zal het wel niet blijven en misschien komt er volgende week wel geen levende ziel meer... Maar wie weet. In elk geval hebben we nu al twee cateringopdrachten gehad en is er veel belangstelling voor onze brochure daarover. Wie weet.
 
Dan nu iedereen bedanken. In chronologische noch alfabetische volgorde, laat staan in volgorde van belangrijkheid. Gewoon allemaal achter elkaar - omdat het ons ontbreekt aan tijd om iedereen persoonlijk te bedanken. Bedankt dus:
 
Marjorie en Theo (de bankjes staan buiten hoor!)
Hans en Mariëtte
Anne
Richard en Carin
Olav og Else
Isis en Eva
Else Selman
Jan en Annemarie
Kari og Kjell
Åse Dvergsal van Drangedals Posten
Renske
Roely en Ton
Inger LiseSkarstøl
Eveline van der Mooren
Amber en Marco
Marit Sansodden og Jan
Harma van Henseid Skole
Hans Hazenbosch
Toine en Corrie
Franka en Rinie van Birkelund Camping
Hans en Getske
Roely en Ton
Ria en Angeniet
Véronique
Doeke
Cecilie van Telemarks Avisa
Benn en Rob
Tore Halvorsen van Drangedal Kommune
Lammert Altena van Drangedal Produkter
Monica Gullaksen van Løyte Gård
Jan Berend
Anders og Hilde
Bram, Renate, Olivia en Felix van Økonome
Anne Gru og Anders
Marieke Fleer
Wil, trouwe bloglezer
Piet uit Hurdal
Aksana die de zeepjes maakt
Hege Johansson
Malin, Øystein og Kasper
 
En waarschijnlijk zijn er meer. Die worden hierbij evengoed bedankt!
We hebben massa's energie opgedaan van de afgelopen dagen en zijn vol goede moed over het welslagen van Solvik Mat. Pippi en Poppy slaan het gelaten gade. Samen.
 
 
 

dinsdag 15 april 2014

Moe maar voldaan

Vrijdag was het dan zover: om 11.00 uur openden we onze eigen winkel, Solvik Mat Butikk. In de voormalige plattelandskruidenierszaak die 20 jaar geleden werd gesloten, sindsdien volkomen verwaarloosd werd en alleen als rommelhok en opslagruimte werd gebruikt. Na maanden van opruimen, afbreken, opknappen, bouwen en schilderen is ruimte op de begane grond van ons huis getransformeerd in een lichte, schone en efficiënte keuken, met aangrenzend een gezellig winkeltje. Zo veel mogelijk in de oude stijl, met de authentieke kleuren en met gebruik van voornamelijk de oude materialen. 

 
 
We hadden eerst de geïmproviseerde wegwijsborden langs beide toegangswegen geplaatst, koffie gezet en de kersverse, met ons logo erop geborduurde 'bedrijfskleding' aangetrokken:
 
 
 
Als eerste bezoeker verscheen de chef economische zaken van de gemeente, die ons ter felicitatie een bloeiende orchidee kwam brengen namens Drangedal. Wat een eer!
 
 
Een beetje gespannen waren we natuurlijk wel: geen van beiden ooit iets dergelijks gedaan! Maar mij voelde het net als vroeger met college geven; doodnerveus, tot het moment dat ik achter de katheder stond en in de mensenmassa keek. We hebben wat afgebabbeld in ons gehandicapte Noors - en niemand die erover viel.
Er kwam er een gestage stroom belangstellenden en nieuwsgierigen een kijkje nemen en dat bleef zo doorgaan tot een uur of 18.00. Mensen uit Drangedal city die het artikel over ons hadden gelezen, mensen van elders op weg naar hun hut, die de borden hadden gezien, buurtgenoten die onze flyers hadden gelezen, toevallige voorbijgangers die verbaasd waren dat het oude winkelbord na 20 jaar weer aan het pand hing. Dat bord had vriend Doeke in de schuur gevonden en samen met Henk weer aan de gevel geschroefd.
 
 
 
 
Datzelfde bord leidt wel een beetje tot verwarring, want er zijn aardig wat mensen die vragen naar dingen die in een normale 'landhandel' plegen te worden verkocht - melk, brood, kranten etc. - maar die wij niet in ons assortiment hebben. Daar moeten we dus nog iets mee doen.
Maar al het publiek was verrast over het nieuwe leven in de verstofte winkel en enthousiast over hoe mooi het is geworden; we kregen veel complimenten over de kleuren, de (voor deze gelegenheid) gratis koffie, chocoladetaart en kaneelbollen (dat heet hier dan typisch Noors, maar ze lijken verdacht veel op Zeeuwse bolussen hoor),
 

en ook de soep vond gretig aftrek. De proeverij liep prima: al onze maaksels waren uitgestald op de langste werkbank in de keuken, zodat iedereen naar behoeven een hapje kon keuren, op (zelfgebakken) stokbrood of een stukje toast.


Omdat het mooi zonnig weer was bleven mensen soms lang hangen, buiten op een stoeltje in de zon, met koffie, een praatje en een lekker hapje - en gelukkig ook een tasje vol met aankopen. Zo is Solvik Mat Butikk ook voor sommigen een uitje en een ontmoetingsplaats, in een gebiedje waar verder niets te beleven valt. Precies wat we wilden!

Noorse vrienden Kari & Kjell
Onze lerares Noors met twee vriendinnen op wandeltocht, pauzerend bij Solvik Mat
Maar toen tegen zessen buren Olav en Else uit hun werk kwamen en luid toeterend de 'straat' inreden vond pas de echte tewaterlating van de winkel plaats. 'Nu openen we de winkel!' riep Olav, en pakte heuse champagneglazen en een heuse fles van het bijbehorende feestdrankje uit een mand; het geluid van de ploppende kruk moet tot in de wijde omtrek te horen zijn geweest, galmend over het uitgestrekte oppervlak van het meer ....en ook het gegalm van onze slappe lach zal te horen zijn geweest tot ver over de grenzen van Henseid. Die kurk zal namelijk zijn levensdagen moeten slijten in de dakgoot. Per ongeluk heel precies gemikt!


champagne in de laatste namiddagzon, met Olav & Else, vrienden Marit, Richard en Carin
We hebben prachtige verhalen gehoord van oudere mensen die herinneringen hebben aan hoe het ooit was op Solvik, hoe ze er als kind ijsjes kochten, hoe ze er aanlegden met hun bootje om boodschappen te doen - en hoe er onder de toonbank heimelijk bier werd verkocht. We hebben veel glimlachen gezien, veel complimenten gekregen - en gelukkig in één weekend ook meer dan 100 producten verkocht!
Kortom: moe, en zeer voldaan mogen we wel zeggen.
 
Vandaag, maandag, was Henk weer aan het werk als verhuizer. En ik moet zorgen voor nieuwe voorraden, omdat er al dingen zijn uitverkocht...Hopelijk gaat dat zo door. En dat we dan hier kunnen blijven, en in ons eigen onderhoud kunnen voorzien.
We openden onze winkel op 11 april, op de dag af twee jaar na onze komst hier. Op de dag af 16 maanden na onze start, bij Idunn, die bij nader inzien allebei vals bleken.
Maar eh, luctor et emergo! 

 
 

 


donderdag 10 april 2014

Voorpaginanieuws!

Afgelopen maandag kwam de hoofdredacteur van de plaatselijke krant (nou ja, krant: het is een weekblad voor de hele gemeente Drangedal, en geen huis-aan-huisblad. Een abonnement is net zo duur als in Nederland een abonnement op het NRC...) om ons te interviewen en foto's te maken van de winkel annex keuken in wording. Middenin de rotzooi hebben we staan praten, af en toe onderbroken door Doekes onverminderde zaag- en timmerdrift. In de stralende zon. Koffie bij de hand natuurlijk.
Vandaag zijn we ineens voorpaginanieuws en zijn er 2 volledige pagina's gevuld met ons verhaal en onze plannen!

 
 
tekst is hier natuurlijk niet leesbaar, maar toch in het Noors dus wat zou het...
 
 
Het is zowaar een lyrisch artikel geworden, waar niets onwaars in staat en waar het enthousiasme van af spat! Nieuw leven in Henseid, waar, zo zei de redacteur, niemand komt, omdat er niets gebeurt...
Dat gaat veranderen dus, vanaf morgen. Vanmiddag reden er al af en toe auto's stapvoets voorbij, om te gluren in de oude winkelruiten. We worden nog wereldberoemd in Drangedal.
 
We hebben de hele dag hapjes gemaakt voor morgen: chocoladetaart, kaneelbolletjes, gemarineerde scampi's, prikkers met olijven, paprika, chorizo, kip etc., 2 grote pannen soep en nog veel meer. Moe nu!
Nog een paar uurtjes slapen en morgenochtend om 11.00 uur gaat de deur open....

We zien wel wat het wordt, maar spannend is het zeker.

dinsdag 1 april 2014

En ik moet nog zoveel doen...


Wé moeten nog zoveel doen! De dag van de opening van Solvik Mat Butikk, ons winkeltje, komt angstig dichtbij en nu we daarmee in de krant hebben geadverteerd kunnen we er niet meer omheen. De schrik slaat me om het hart als ik bedenk wat we allemaal nog moeten doen en dat we nu nog op de kop af  maar 10 dagen hebben om alles op orde te krijgen....

 
 
Ook de beide winkeletalages maken er geen geheim meer van, dat we op 11 april de deur van de winkel openen! Oogst al aardig wat bekijks van nieuwsgierige passanten. Omdat de zon uitbundig schijnt is het wel elke dag nieuwe ballonnen opblazen geblazen trouwens. Die lopen leeg of ploffen spontaan ineens.

En oh, we hebben inmiddels toch wel een aanzienlijke hoeveelheid hellingen genomen, bergen en bergjes verzet, met vindingrijkheid en improvisatievermogen:

 
hoogst eigenhandig een prima de luxe tweezijdig straatbord gemaakt van restjes hout en vloerplaten,
 


gewoon schoolbordgeverfd, zodat we er steeds iets anders op kunnen aankondigen, draussen vor der Tür, bijvoorbeeld 'Nu! Ambachtelijk gemaakt roomijs!' of zoiets;

 

onmogelijke stukken afbrokkelende stenen muur in de keuken bemozaïekt met overgebleven repen wandplaat, en die dan weer zindelijk wit geverfd;


de toonbank afgewerkt en geschilderd in de traditionele donkerrode kleur ('gammel rød', waarmee veel schuren hier in Telemark zijn gekleurd), die straks ook op de meer dan 100 jaar oude eiken vloer van de winkel zal prijken, als Henk klaar is;  

 
 
en alles werd op afstand gadegeslagen door onze huisgenootjes,
 
 
die er sinds kort een vriendje bij hebben, geen idee waar die vandaan komt - zoek? Een Cypers katertje met zulke grappige oortjes:
 



maar er is beneden nog een heleboel meer te doen....

 
Gelukkig hebben we vriend Doeke kunnen overhalen om terug te komen en nog een weekje te helpen klussen! Morgen haalt Henk hem van het vliegveld en samen kunnen ze hopelijk nog flink wat punten op massa's i's gaan zetten. Terwijl ik ga aanpoten om de winkelvoorraad op niveau te krijgen: marmelades en chutneys produceren, potjes wassen en etiketteren, flyers, brochures en prijskaartjes maken. Keukeninventaris, vooral gekocht bij tweedehandswinkels, schoonmaken en ordenen, bedenken hoe en waar alles een plaats moet krijgen en en en en pffffffff!!!!! Als het maar gaat lukken.
 
Niet doordraaien nu, kiezen op elkaar, schouders er onder, en niet vergeten ook dit te zien: de lente is in aantocht!
 
 

Voorlopig hebben we even geen tijd voor de tuin. Die moet zich maar even zelf redden. De lupines doen dat gewoon, nú al, die zijn voor geen nachtvorst bang. Wij ook niet. Koudwatervrees? Hoezo? (Nou ja, een pietsje, ik dan: stel je voor dat er een klant komt...en dat die dan iets wil ofzo...in het Noors...).