donderdag 21 maart 2013

JeweetwelPip

Dinsdag was het zover: Pippi liet zich zonder protest in de transportmand stoppen, op het kussentje uit zijn mand, en gaf in de auto maar een heel enkel miauwkikje. De hele 3 kwartier rijden naar de dierenarts, geen enkel probleem -  hij lag met grote ogen van verwondering om zich heen te kijken naar de zonbeschenen sneeuwbergen. Ook de wachtkamer van de kliniek, met ongetwijfeld allemaal vreemde geuren, was gelukkig alleen maar interessant.

Een paar uur later mochten we hem ophalen. Hij lag een beetje verfrommeld op het kussentje dat geel zag van de jodium. Piepte zo nu en dan en raakte even in paniek toen de kattebak niet binnen bereik bleek en hij zijn plas moest laten lopen. Hoe vernederend, in die transportmand! Thuis was het leed gauw geleden: voorzichtig in een schone mand gestapt, en slapen maar. Uren en uren...

Woensdag nog een beetje groggy binnengebleven bij de warme kachel, maar vandaag is hij de oude weer. Nu echt helemaal serieus volwassen Pip. Waar tot dinsdag 2 zwartfluwelen hazelnootjes zaten zijn nu twee minuscule, zedig geschoren plekjes te zien, met het bewijs van een klein sneetje. Keurig geheeld al.  

En Pip heeft zich onmiddellijk de rol van huis- tuin- en keukenhulpje weer aangemeten. Helpt met het sneeuwvrij maken van het toegangspad, haalt de was af direct nadat ik die heb opgehangen, maakt de keukentafel leeg wanneer die vol ligt met benodigd kookgerei, maakt ruimte in de overvolle boekenkast door stapeltjes pockets te vewijderen. Is ook niet te beroerd om de taak van de afwasmachine te verlichten door de borden vast een voorwasbehandeling te geven, likt druppels gemorst bier weg als we aan het bottelen zijn, kauwt het haardhout een beetje voor, bijt naar eigen inzicht de draad van mijn breiwol alvast door, zodat ik die niet hoef af te knippen, enzovoorts. Onmisbaar hoor, zo'n proactief hulpje. 
 
 
En hoe we Henks verjaardag vierden? Met een tocht naar 'de stad' met ons kraanwater in testflesjes. Vervolgens vonden we tijdens het boodschappen doen eindelijk winterbestendige laarzen voor Henk: zolen die een temperatuur van min 40 aankunnen! Afgeprijsd gelukkig, want ook al vriest het dat het kraakt, men vindt hier dat de lente in aantocht is en dus gaat de wintercollectie tegen afbraakprijzen de deur uit.
Daarna moesten we nog flink zoeken naar een muziekwinkel (die zijn schaars) maar we vonden er eentje in Porsgrunn, en daar konden we zowaar de nieuwe cd van David Bowie krijgen. Toch nog een cadeautje!
 


Een bescheiden thuisetentje 's avonds, en op naar de volgende verjaardag!
 
De wateranalyse heeft inmiddels aangegeven dat ons bronwater van prima kwaliteit is. Maar de inspecteur die vandaag op bezoek kwam oordeelde dat er tóch een zuiveringsinstallatie moet worden geplaatst, als we ons bedrijf hier willen vestigen. Zo'n wateranalyse is natuurlijk een momentopname, en het is niet voorspelbaar wat de invloed van smeltwater (er ligt nog steeds een dikke meter sneeuw) en van aanhoudende regenval op de zuiverheid van het water zal zijn. Zucht.....
Nu moeten we dus weer heel veel uitzoekwerk doen: producenten, verkrijgbaarheid, plaatsing en niet onbelangrijk: prijzen! Wordt het wel een haalbare zaak voor ons? Gaat de gemeente ons een helpende hand bieden? Of zullen we het plan moeten laten varen?
 
We verliezen de moed nog niet. Want samen zijn wij 'een flinke ferme meid,
                                                                                     ook in bange uren,
                                                                                     die dapper in de appel bijt,
                                                                                     ook al is 't een zure'!
 

zondag 10 maart 2013

voorzichtige vorderingen

Je moet niet te hard willen lopen: nooit en nergens, en zeker hier niet. Geduld en nog een aantal van dat soort schone zaken dus, die hebben we hard nodig nu. Maar er lijkt een klein soort schot in 'de zaak' te komen.

Ons marketingplan is wonderwel beloond met een bescheiden subsidiebedrag, bedoeld om de afzetmarkt te onderzoeken, promotiemateriaal te maken en de mogelijkheden voor de logistiek op een rijtje te krijgen. Anders gezegd: we krijgen wat geld om potentiële klanten te gaan bezoeken, een website in de lucht te krijgen en met andere locale ondernemers afspraken te maken over wie er wanneer en met wat waar naartoe rijdt, om de afnemers te voorzien van de producten die we maken. Mooi! Daarmee gaan we dus hard aan de slag.

De eerste stappen zijn gezet: we hebben ons heldere, kleurige logo behouden en de Nederlandse grafisch ontwerper (hulde aan Plumage!) heeft daarin de naam veranderd van 'Idunns Mathus' in 'Solvik Mat'. Aan een gelijknamige tweetalige website wordt hard gewerkt.


Solvik Mat heeft een eigen bankrekening, ook iets wat niet zomaar gaat - maar nu wel.

We hebben contact gezocht met de, zeg maar, Noorse Keuringsdienst van Waren (Mattilsynet). Want als we straks echt gaan produceren moeten we ons aan allerlei regels houden en moet de productiekeuken aan talloze voorwaarden voldoen. De honderden bladzijden wetteksten en regelgeving die we door de Mattilsynet kregen toegestuurd hebben we nauwkeurig bestudeerd - geen sinecure, in het Noors. Vervolgens hebben we in een 1,5 uur durend gesprek op het kantoor in Porsgrunn onze vragen kunnen stellen. De antwoorden waren hoopgevend: zolang de winkel onder ons huis nog niet is getransformeerd in een productiekeuken mogen we in elk geval gewoon vanuit huis werken. Onze keuken moet dan ook wel een beetje worden aangepast - Pippi mag er niet zijn, er moet onderscheid zijn tussen privé en werk qua werkblad, koelruimte en zo - maar daar is een mouw aan te passen. 

Het allercruciaalste echter, is iets waarop we geen invloed kunnen uitoefenen: water!
Hier op Solvik hebben we een eigen bron, het water wordt opgepompt vanuit een 75 m. diepe bron in de rotsbodem. Als de kwaliteit van dat water niet voldoende blijkt te zijn (ons smaakt het voortreffelijk, maar tests moeten uitwijzen of er geen rare beestjes in zitten) moet er een zuiveringsinstallatie geplaatst worden. Dat kan stevig in de papieren lopen. Of het dan nog haalbaar is om die keuken hier te gaan opzetten is maar de vraag. 

 
 
We hebben meteen testflesjes opgehaald bij een erkend laboratorium in Skien, om ze morgen volgens de voorschriften te vullen met kraanwater en bij het lab af te leveren. Heel veel is afhankelijk van de uitslag van de analyse, dus we houden nog een paar dagen onze adem in. Als het fout gaat met het water zullen we een ander scenario moeten opstellen.
 
Dan nog een inspirerend stapje, dat gisteren door de postauto werd bezorgd: een doos vol gloednieuwe kookspulletjes uit Nederland, door zussen en zwagers verzameld als start voor onze nieuwe keuken. Voor onze verjaardagen. Lief!
 
Want intussen is Henk morgen ploseling een jaar ouder dan vorige jaar om deze tijd. Dat gaan we samen vieren als we terug zijn uit de stad, met een knus etentje bij kaarslicht, thuis. En daarbij zeker ook een goed glas zelfgemaakte wijn, met een knipoog naar onze vorige woonplaats...
 
 
Deze fles hebben we, met de oorspronkelijke inhoud, vorig jaar om sentimentele redenen weten mee te smokkelen in de verhuiswagen. En kijk Ellen en Hans, hoe dankbaar we hergebruik maken van jullie  afscheidscadeau!
    

zaterdag 2 maart 2013

Kramer op schaatsen



Zoek de verschillen! Aangespoord door de successen van 'neef Sven' en ´dondersteen Ireen´ zijn we ook het ijs op gegaan in een poging hun soepele en krachtige bewegingen te evenaren. Laten we het er op houden dat het bij een poging is gebleven . Als het Noorse natuurijs nu een beetje had meegewerkt en het eerder sneeuwvrij was gemaakt, hadden we andere beelden kunnen tonen. Deze reddingsactie kwam helaas te laat....

Gelukkig hebben Sven en Ireen zich van hun beste kant laten zien en in Hamar de Nederlandse eer hoog gehouden, ook al had Sven in een baldadige bui z'n sponsormuts, mede op ons aangeven, ondersteboven opgezet. Deze meesterzet zullen we onthouden voor de promotie van ons nieuwe bedrijf! Solvik Mat, en dan de naam van een sponsor op z'n kop...
Wij hebben inmiddels afscheid moeten nemen van de auto die we vanuit de AS Idunns Mathus leasden. Zonder auto kun je in dit land bar weinig, dus noodgedwongen hebben we nu een eigen (tweedehands) auto, die we zowel voor privédoeleinden als voor ons nieuwe bedrijf gaan gebruiken. Niet precies een bestelauto, maar met een forse laadruimte die waarschijnlijk voorlopig voldoet.
 
 
Niet zeuren over het afscheid nemen van oude dingen.

Je moet het afscheid gewoon vieren.
Bye, bye ook, mooie kast ....Was je helemaal meeverhuisd naar Noorwegen, bleek je absoluut te misstaan in dit houten huis (je had helemaal gelijk, Benn!), was je te hoog om in de winkel nog handig te kunnen zijn. Heb je daar maanden op je kant gelegen - ben je uiteindelijk dankbare brandstof geworden voor het kampvuurtje dat buurman Olav nou eenmaal regelmatig wil maken.  

 
Zittend in de laadbak van de tractor in de laatste zonnestralen van vandaag (het was boven nul en de sneeuw begint hier en daar te smelten) hebben we samen het tragische einde van de eens zo mooie kast gevierd, en hebben we elkaar getroost met een zelfgebrouwen biertje. Elk eind maakt plaats voor een nieuwe begin, daar houden we het op.