voorzichtige vorderingen

Je moet niet te hard willen lopen: nooit en nergens, en zeker hier niet. Geduld en nog een aantal van dat soort schone zaken dus, die hebben we hard nodig nu. Maar er lijkt een klein soort schot in 'de zaak' te komen.

Ons marketingplan is wonderwel beloond met een bescheiden subsidiebedrag, bedoeld om de afzetmarkt te onderzoeken, promotiemateriaal te maken en de mogelijkheden voor de logistiek op een rijtje te krijgen. Anders gezegd: we krijgen wat geld om potentiële klanten te gaan bezoeken, een website in de lucht te krijgen en met andere locale ondernemers afspraken te maken over wie er wanneer en met wat waar naartoe rijdt, om de afnemers te voorzien van de producten die we maken. Mooi! Daarmee gaan we dus hard aan de slag.

De eerste stappen zijn gezet: we hebben ons heldere, kleurige logo behouden en de Nederlandse grafisch ontwerper (hulde aan Plumage!) heeft daarin de naam veranderd van 'Idunns Mathus' in 'Solvik Mat'. Aan een gelijknamige tweetalige website wordt hard gewerkt.

Solvik Mat heeft een eigen bankrekening, ook iets wat niet zomaar gaat - maar nu wel.

We hebben contact gezocht met de, zeg maar, Noorse Keuringsdienst van Waren (Mattilsynet). Want als we straks echt gaan produceren moeten we ons aan allerlei regels houden en moet de productiekeuken aan talloze voorwaarden voldoen. De honderden bladzijden wetteksten en regelgeving die we door de Mattilsynet kregen toegestuurd hebben we nauwkeurig bestudeerd - geen sinecure, in het Noors. Vervolgens hebben we in een 1,5 uur durend gesprek op het kantoor in Porsgrunn onze vragen kunnen stellen. De antwoorden waren hoopgevend: zolang de winkel onder ons huis nog niet is getransformeerd in een productiekeuken mogen we in elk geval gewoon vanuit huis werken. Onze keuken moet dan ook wel een beetje worden aangepast - Pippi mag er niet zijn, er moet onderscheid zijn tussen privé en werk qua werkblad, koelruimte en zo - maar daar is een mouw aan te passen. 

Het allercruciaalste echter, is iets waarop we geen invloed kunnen uitoefenen: water!
Hier op Solvik hebben we een eigen bron, het water wordt opgepompt vanuit een 75 m. diepe bron in de rotsbodem. Als de kwaliteit van dat water niet voldoende blijkt te zijn (ons smaakt het voortreffelijk, maar tests moeten uitwijzen of er geen rare beestjes in zitten) moet er een zuiveringsinstallatie geplaatst worden. Dat kan stevig in de papieren lopen. Of het dan nog haalbaar is om die keuken hier te gaan opzetten is maar de vraag. 

 

 

We hebben meteen testflesjes opgehaald bij een erkend laboratorium in Skien, om ze morgen volgens de voorschriften te vullen met kraanwater en bij het lab af te leveren. Heel veel is afhankelijk van de uitslag van de analyse, dus we houden nog een paar dagen onze adem in. Als het fout gaat met het water zullen we een ander scenario moeten opstellen.

 

Dan nog een inspirerend stapje, dat gisteren door de postauto werd bezorgd: een doos vol gloednieuwe kookspulletjes uit Nederland, door zussen en zwagers verzameld als start voor onze nieuwe keuken. Voor onze verjaardagen. Lief!

 

Want intussen is Henk morgen ploseling een jaar ouder dan vorige jaar om deze tijd. Dat gaan we samen vieren als we terug zijn uit de stad, met een knus etentje bij kaarslicht, thuis. En daarbij zeker ook een goed glas zelfgemaakte wijn, met een knipoog naar onze vorige woonplaats...

 

 

Deze fles hebben we, met de oorspronkelijke inhoud, vorig jaar om sentimentele redenen weten mee te smokkelen in de verhuiswagen. En kijk Ellen en Hans, hoe dankbaar we hergebruik maken van jullie  afscheidscadeau!