maandag 29 april 2013

Een nieuwe lente en ouwe meuk


 
De lente is laat en traag op gang gekomen. Met het verdwijnen van de sneeuw- en ijsmassa wordt ook de schade die de winter heeft aangericht stukje bij beetje onthuld. In de herfst, toen we nog heerlijk zaten te genieten in de zon, keken we met enige verbazing naar onze buren, die in onze ogen veel te vroeg al bezig waren om plantenbakken te legen en binnen op te bergen. Daar hebben we best nog wel tijd voor, dachten we. Kort na deze gedachte verdween onze buitenboel plotsklaps onder een dik pak sneeuw. De vorst deed de rest en we vreesden al dat een aantal zaken niet meer te redden zou zijn.
Het blijft wennen om het tempo van de seizoenswisselingen hier bij te houden. Volgende keer toch nog maar beter kijken naar wat de omgeving doet. Zie hier een paar beelden van wat inmiddels helaas oude meuk is geworden.
 


emmers zijn reddeloos verloren...


schalen, asbakjes, plantenpotten ook...
 

Eindelijk kunnen we buiten in de tuin weer actief worden. Tijd voor wat snoeiwerk en het wegbranden van oud gras en onkruid. Buurman Olav is daar zeer behendig in en heeft er ook zichtbaar lol in. Verbazingwekkend dat gras etc, dat maandenlang onder sneeuw en ijs heeft gelegen, simpelweg met een aansteker in de fik vliegt!

    





Ook de poezen (Pippi en zijn vriendinnetje Mungo) verheugen zich op het nieuwe seizoen - en spelen in een van de laatste (?) verhuisdozen, ditmaal vol groenafval, is erg leuk.

We zijn er allemaal klaar voor. De nieuwe lente is er, het wachten is nu op het nieuwe geluid. Alles gaat snel groeien en bloeien, ook de groenten en vruchten die we willen gaan verwerken in onze producten. Het seizoen van verkoop in de gårdsbutikken (boerderijwinkels) staat voor de deur en dat moeten we voor de introductie van onze producten niet laten lopen. Werk aan de winkel!
 

maandag 15 april 2013

Omzien in verwondering

Deze maand beleven we ons eerste jubileum van het wonen in Noorwegen! Het eerste emigratiejaar is rond. Tijd voor een terugblikkende samenvatting.
 
Hoe vang je 12 maanden, die bol stonden van belevenissen, ontdekkingen en nieuwigheid? Waarin er zoveel is veranderd en gebeurd? Met foto's, heel veel foto's. En weinig woorden.
Dus, voor wie het geduld kan opbrengen:
 
 Henk en Aleid naar en in Noorwegen, april 2012 - 2013
 
 
 
Op een zonnige dag lieten we een lege flat achter in Utrecht -
 
 
en een paar dagen later stapten we een leeg houten huis binnen, in de gemeente Drangedal, buurtschap Henseid: Solvik! -
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
waar een paar van onze meubels en ons overige hebben en houden in 222 volle verhuisdozen werden afgeleverd -
 
het kostte wat tijd voordat alles een plek had gevonden - 
 
we moesten huis en tuin leren kennen -  
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

we beleefden een warme, zonnige lente -
 
 
 
 
 
vergaapten ons elke dag aan het uitzicht over het enorme Tokemeer - 
 









we zagen het uitbundig zomeren -

en zagen het huis steeds meer het onze worden -


 
 
 
we raakten vertrouwd met Drangedal, het hoofddorp van de gemeente -
 
 
 

kregen een klein zwart pantertje als huisgenoot - toen 'piepertje' Pippi -  

      die zich snel aan ons bleek te hechten, soms ook erg letterlijk -















 
we werkten ons 8 maanden lang helemaal suf in de keuken van Idunns Mathus -
 
leverden duizenden rijkelijk belegde Noorse boterhammen aan cateringklanten -
 
 
 
 
 
verwerkten zo'n 100 kg ecologische augurken tot zuur en zoetzuur (heel, in handgesneden schijfjes en in 'partysticks') -
 
produceerden honderden potjes chutneys, jams, marmelades, chilipasta en mosterd en verkochten die op markten en aan winkels -
 
 
 
probeerden afgeleefde schorten weer bruikbaar te maken -  
 
zagen Pippi opgroeien -


én zijn belangstelling voor voetbal en voor Henks kapsel -
 
 
we beleefden angstige uren tijdens de bloedstollende reddingsactie voor datzelfde pantertje, dat uit angst voor een vos veel te hoog in een boom was geklommen en na 2 x 24 uur nog steeds geen idee had hoe hij daar weer uit moest komen - 


een paar uur en 3 omgezaagde bomen verder vond het uitgehongerde kletsnatte monstertje de weg naar huis terug, met een vacht vol kleverige dennehars -









 

we raakten bevriend met de buren -






 en het werd herfst, winter, en er viel sneeuw -
 
 

 

 
       

heel veel sneeuw -  en het vroor dat het kraakte -

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 


 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
tot plezier van Pippi -
 
 
 
 
herten zochten op het bevroren meer naar water -  
 
 
 en ook wij waagden ons op de ijsvlakte -
 
 
en keken daarvandaan met trots naar Solvik in de sneeuw....
 
 
Adembenemend, toch?
 
 
Tussen april en april mochten we maar liefst 5 x logés uit Nederland verwelkomen:  
 


 


 
En nu?
 
Sinds januari van dit jaar werken we niet meer samen met Idunn in Idunns Mathus. Het zal nooit duidelijk worden waarom precies, maar zij koos ervoor de BV over te nemen en zonder ons voort te zetten. Dat was een flinke tegenvaller en het gooide veel in duigen.
 
Wij kozen ervoor te proberen op eigen benen te gaan staan. Met een nieuw bedrijf, in voedselproductie en catering, liefst vanuit Solvik, waar we het bedrijf in oprichting naar hebben vernoemd: Solvik Mat. 
Om dat te verwezenlijken hebben we nog wel een weg te gaan, geen idee hoe lang die zal zijn - maar we houden moed en goede hoop en blijven genieten van dit land en van de stap die we hebben gezet. Ook al liep niet alles zoals we hadden gedacht.
 
April 2012 - april 2013.
Een jaar in vogelvlucht.
Het was een memorabel jaar - en dat wás het!