Langeleegte, maar ook weer niet zo lang..

 

Een beetje leeg voelt het altijd, als ons bezoek weer is vertrokken. Vorig jaar mei waren ze de eerste gasten hier, Roely en Ria. En toen we ze na hun bliksembezoekje, één nacht logeren, Henseid uit zwaaiden vond ik dat lastig. Ineens weer een huis met ons als enig leven - Pippi was er toen nog niet.

"Ja maar", kwam er per mail, 'vóór je het weet zijn we weer terug!" en ze hielden zich aan hun woord. 

     

Dit keer hadden de pioniers gelukkig wat meer dagen de tijd. Heerlijk om te kunnen bijpraten, bijlachen en bijborrelen met onze geliefde oud-collega's die sinds jaar en dag ook vriendinnen van ons zijn!  Over de 'goede oude' tijd, die toch wel wat beter lijkt te zijn geweest dan de huidige. Wat werk betreft dan.

We konden nu ook samen wat ondernemen. Zoals een tochtje naar het dichtsbijzijnde skigebied, Gautefall, dat in de stralende zon aardig werd bezocht - het is Paasvakantie hier, en voor de meeste Noren de laatste gelegenheid om nog eens even flink op de ski's te stappen.  

 

Hoewel het Ria erg ging kriebelen zijn we er niet toe over gegaan de sport zelf even in de praktijk te brengen:ski's huren, een liftkaart kopen, daarvoor was de tijd nu net weer een beetje te schaars, en de cappucino ter plekke eigenlijk ook wel erg aangenaam.
Later in de week hebben we gewandeld over / langs de løypes hier praktisch naast ons huis. Om even de perfecte onbezoedelde sneeuwhellingen te ervaren, en de stilte op de beboste hellingen. 

Het uitje naar Kragerø leverde niet veel op, omdat witte donderdag en goede vrijdag hier overal vrije dagen zijn, dus alles is dan dicht, een enkele horecagelegenheid uitgezonderd. Het was supergezellig om ze weer even hier bij ons te hebben.

 

 

 

 

Het was prachtig weer, dus we hebben zelfs op het terras kunnen genieten van de zon. Maar dan blijven alleen achter, met, laat ik het niet onvermeld laten, 2 kg oude kaas (mmm!) en nog een stapel meer cadeautjes uit Nederland.  

 

Een beetje verweesd voelt dat dan, als ze zijn vertrokken. Maar erg lang gaat de leegte niet zijn: in mei dienen de volgende bezoekers zich al weer aan.  Alle onzekerheid ten spijt en hoe druk we ook zijn met het bouwen aan onze toekomst - we zien uit naar onze volgende gasten!

Vervolgens vierden we samen Pasen, met een heus Paasontbijt op ons balkon, in de volle zon. Zelfgekweekte sterrekers op zelfgebakken brood met zelfgeperst citroensap en een zelfgekookt eitje. Matzes en eierverf hebben we hier nog niet kunnen vinden. Volgend jaar beter - alles vindt een weg. Iedereen ook. Wij ook vast wel. 

Naschrift: zelfgeperst cirtoensap, écht! Het flesje staat op de foto voor de kleur. En de servetjes en paaseitjes zijn goede gaven uit Nederland.