vrijdag 21 april 2017

Seven shades of purple


Roely is sinds enige tijd helemaal 'into paars'. Toen we in januari bij haar en Ton logeerden herkenden we de woonkamer in hun Bilthovense huis nog maar nauwelijks: alles bleek volledig verpaarst! 
Vorig jaar was Roely zo gecharmeerd van mijn amateuristische knip- en naaiwerk, met de kleurige lapjesdekens die hier op de bedden liggen als eindproduct, dat ze er ook zo eentje wilde, maar dan een paarse versie. Goed, dat moest lukken. 

Het werd een flinke uitdaging. Telkens als we in de bewoonde wereld moesten zijn, om voorraden in te slaan, heb ik lopen zoeken naar paarse stoffen. Waar je hier stof per meter kunt kopen, ik zou het niet weten - wat mis ik de Utrechtse lapjesmarkt soms verschrikkelijk! - maar gelukkig is er in elk dorp of stadje wel een winkel waar tweedehands spullen worden verkocht, altijd voor een of ander goed doel. Meubels, witgoed, boeken, glazen, servies en je kunt het zo gek niet bedenken wat allemaal. Zo hebben we ruim 3 jaar geleden bijna de hele keukeninventaris voor Solvik Mat bij elkaar gerommeld...

Soms liggen in die winkels ook tafellakens, gordijnen en onduidelijke lappen op stapels, voor een habbekrats. Veel afgestruind dus, net zo lang tot ik genoeg geschikte paarse lappen bij elkaar had gespaard. Vervolgens aan de slag daarmee, gedurende talloze lange donkere winteravonden. 






Het begint klein, met lappen verknippen tot handzame formaten, en dan deels op de naaimachine, deels met de hand aan elkaar zetten. Maar wanneer het een deken voor een tweepersoons bed begint te worden past het naaisel niet meer op de tafel: dan is de grond de enige geschikte plek om verder te werken. Letterlijk de werkvloer dus. 




Hier en daar moest het vloerkleed wel een ader laten: perongeluk aan de hoge polen vastgenaaid, zodat er hapjes kleed moesten sneuvelen. Kniesoor die daar op let. 

Vanzelfsprekend werd mijn geknutsel, op de grond voor de kachel, met belangstelling gevolgd door Pippi, die ook zeer nieuwsgierig was naar wat er onder lag (niks natuurlijk, maar hij wil nou eenmaal altijd overal in en onder,



en op), om de deken tenslotte te testen op 'opslaapbaarheid'...


Met grote stukken paarse fleece als achterkant is de klus uiteindelijk op tijd geklaard: als Roely volgende week hier is kan ze 'em meenemen - tenminste, als 'ie in een koffer past....


Tussen de bedrijven door wou ik ook een beetje breien, even afkicken van het vele paars. Zomaar een lap roze, eigenlijk alleen omdat ik die knalkleur zo lekker vond. Het zou een sjaal worden dacht ik, maar de wol ging z'n eigen gang en zo was het ineens een trui geworden. Beetje rare trui, want ik kan helemaal geen truien breien. Maar toch leuk. En hij past ook nog. 


De winter is nu echt voorbij, naaimachine en breipennen moeten plaats maken voor het echte werk. In de winkel en de keuken. Het seizoen is begonnen.