Onze onvolprezen buren begrijpen maar al te goed hoe leeg ons huis is zonder Pippi, en beloofden voor ons uit te zien naar een nestje, bij kennissen en collega's. We hadden aangegeven ditmaal liever een poesje te hebben - men zegt dat poezen minder snel geneigd zijn ver van huis te gaan dan katers.
Zaterdag meldde Olav opgewekt dat hij 'het had geregeld' en als we het wilden kon hij ons maandag een nieuw mormeltje bezorgen....Zwart, 'just like Pippi'!
Snel hebben we alle schoongemaakte en boos opgeborgen spulletjes van Pippi weer opgegraven van de zolder; mandje, kittenkattebakje, kussentje, etensbakjes, speeltjes. Gauw kattevoer en grit gekocht, en ons zondag heerlijk zitten verheugen op ons nieuwe gezelschap. Zondagavond kwam Olav de transportmand halen en vanmiddag bracht hij hem terug, met een klein roetzwart knuffeltje er in.
Hier is ze dan:
Dit is Poppy - toch nog een beetje als Pippi dus, en ze kon zomaar zijn reïncarnatie zijn, zo sterk is de gelijkenis.
Eenmaal binnen uit de kattemand verkende ze vluchtig de kamers (alle hoekjes, de keuken, de trap op en ook boven alles even bekeken) en vervolgens sloeg ze onmiddellijk aan het spelen. Het roze hengeltje met vilten vogeltje eraan, cadeautje van Patricia en Kees voor Pippi vorig jaar, is meteen favoriet. Met de witte muisjes, cadeautje van Ria destijds, als absolute tweede. Gelukkig wist ze na een uurtje spelen en een paar uurtjes slapen ook de kattebak te vinden. En de etensbakjes natuurlijk.
De rest van de middag en vanavond doen we niet veel meer dan kijken en genieten.
Hopelijk hebben we met dit beestje meer geluk. Pippi is dood - lang leve Poppy!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten