woensdag 2 mei 2012

laatste keer en eerste keer

Waar we wekenlang van alles 'voor het laatst' gedaan en gezien hebben, in Utrecht, doen en zien we hier nu heel veel voor het eerst. Dat is zowel spannend als inspirerend! Zo hing ik voor het eerst de was op, buiten, aan een wrakke maar functionerende droogmolen, op de helling achter het huis. Voor iemand die uitsluitend droogtrommel en stadsbalkonnetje kent is dat een belevenis. En dat was het helemaal toen ik me omdraaide en ineens uitkeek over een eindeloos en spiegelglad meer in de diepte, en beboste berghellingen links en rechts. De wás ophangen, en dat ik dat dan leuk vind...

Omdat hier in huis nauwelijks kastruimte is hebben we een linnenkast gekocht, om het textiel dat sinds bijna 3 weken in stapeltjes op de grond ligt, verspreid door het huis, eindelijk een overzichtelijke plek te kunnen geven. Eenmaal in de slaapkamer geplaatst ontpopte die kast zich als een veel groter bakbeest dan in de showroom van de meubelwinkel. En planken bleken niet inbegrepen, alleen hangroeden, dus moesten we weer terug om planken te halen - want wat heb je hier nu helemaal aan hangruimte voor kleren nodig? Maar daarover later meer.  
Zaterdag hebben we in Idunns keuken (nu ook onze keuken) buffetten gemaakt voor in totaal zo'n 60 mensen. Het weekend stond hier in het teken van konfirmasjon, een oorspronkelijk kerkelijke maar nu ook vaak seculiere viering van inwijding in volwassenheid. Iets tussen protestantse belijdenis en rooms-katholiek vormsel in. Wij hebben samen onze eerste bestelling bezorgd in Kragerø, bij een volledig in feestelijke klederdracht gestoken gezelschap van 22 mensen. "Hei, Idunns Mathus med bestillinger!". Heel veel verder gaat ons Noors nog niet, maar we leren.
Zo reden we ook met onze bestelauto volgeladen met verhuisdozen en verpakkingsplastic naar het locale afvalstation. Bij het loketje moet je dan melden wat je komt brengen, en afhankelijk van wat het is en van de hoeveelheid, betalen. ´Ik doe het in het Noors hoor´, zei ik terwijl Henk met draaiende motor wachtte. Vervolgens deelde ik aan het loket mee dat wij karton en plastic waren. Oeps, het verkeerde hulpwerkwoord gebruikt...Maar de vriendelijke loketman glimlachte minzaam en zei dat we niets hoefden te betalen. Mensen vinden het leuk als je Noors probeert te spreken, en verbeteren je niet - niet altijd handig voor ons.
 

Gisteren was officieel onze eerste werkdag, maar omdat 1 mei in dit land een nationale feestdag is - de vlag moest dus uit - waren we vrij; en het was een uitbundig stralende en warme dag! Zoals Koninginnedag in Nederland gelukkig ook was, zagen we op een kort NOS-fragment. We zijn in en vooral om het huis bezig geweest: het balkon versierd met bakken met kleurige plantjes, ordinair roze geraniums in potten gezet - maar de 'tuin', een onduidelijke hoeveelheid glooiende vierkante meters met rotsen en bomen, is zo groot, dat het bijna dweilen is met de kraan open.
Veel is dus voor het eerst, voor ons. Zo zullen we ook moeten wennen aan dat werk zich niet afspeelt van maandag tot en met vrijdag, en al helemaal niet van 9 tot 5. Wij zijn maandag op school, woensdagavond ook, en hard werken zal vooral donderdag tot en met zondag moeten gebeuren. De tussenliggende tijd hebben we dubbel en dwars nodig voor het verzinnen, regelen en organiseren. Van onze eigen tent: Idunns Mathus AS. Moet lukken.

2 opmerkingen:

  1. Lieve Henk en Aleid,

    Ziet er weer geweldig uit! Wat goed toch dat jullie die stap gezet hebben. Heel veel lekkere jaren gewenst,

    Inge

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Veel herkenbare verhalen :) Voelt alweer zo lang geleden voor ons, maar door jullie verhalen komen veel dingen uit onze eerste periode weer terug. Huis ziet er trouwens geweldig uit ! Volgens mij gaat het wel goedkomen met jullie daar in het Zuiden ! Werk'se !

    BeantwoordenVerwijderen