Schoorsteen, scheef, schattig

Van de 7 brievenbussen die aan de gevel van het voormalige winkeltje op de begane grond van ons huis hangen, is er 1 voor ons, 5 voor mensen in de buurt die vooral aan doodlopende weggetjes wonen, en 1 is van de Noorse postdienst. Die bezorgt niet alleen elke dag de post, maar haalt ook meteen de uitgaande post op. Dat is nog eens handig! Met een paar stappen buiten de voordeur legen we onze bus én posten we onze brieven.
Vorige week lag er een briefje in de bus waarop de schoorsteenveger zijn werkbezoek aankondigde en of we dan 's morgens 'de ladder' tegen het dak wilden plaatsen en een of ander klepje van de houtkachel dicht doen. De ladder? Klepje? Ehm.....Gelukkig loste onze huisbaas dat op, en toen we later die dag thuiskwamen was de klus geklaard en lag de ladder (van de huisbaas dus) keurig naast het pand.

 

We hebben de afgelopen dagen hard gewerkt, en niet alleen in de bedrijfskeuken of achter de pc om de marketing van de grond te krijgen en het bedrijfsplan in het Noors te vertalen. Ook thuis, tussen de bedrijven door. Inmiddels zijn alle 223 verhuisdozen uit de winkel naar boven gesjouwd en heeft de inhoud van het merendeel een plek gevonden. Behalve dan die boeken...Goed, we hebben er natuurlijk veel, maar hadden er in Utrecht al meters weggedaan - wat is overgebleven moet hier toch echt bij ons kunnen wonen! Home is ook een beetje 'where the books are', heb ik het gevoel. Maar boekenkasten of -planken zijn hier niet, dus hebben we uit pure armoede in Kristiansand Ikea opgezocht (kostte een dag, het is niet naast de deur) en hebben we in de achterkamer 2,5 Billy opgezet. Niet zo makkelijk als het lijkt, want in een oud huis als dit is alles schots en scheef. Dat merken we bij het inrichten voortdurend. Geen vloer, muur, deur of plafond is recht en Henks waterpas ligt dan ook verongelijkt in de gereedschapskist voor zich uit te mopperen. Scheef of niet, de kasten staan, maar tot mijn verbijstering bleken ze bij lange na niet genoeg om zelfs maar de literatuur te herbergen. Woekeren met ruimte en onorthodox opstapelen heeft wel iets opgeleverd (De Beauvoir en Couperus bijvoorbeeld liggen horizontaal, het ziet er niet uit), maar meer dan T past niet. Dat betekent in elk geval nóg een keer naar Kristiansand, nóg meer Billy's, en dan moeten Undset, Voskuil en Wolkers maar boven wonen. Samen met de rest.

Scheef is ook de grond die tuin is, hier. Dat ondervond Henk, die begon met gras maaien toen het plotseling nodig bleek. Er zijn spierballen en doorzettingsvermogen voor nodig om zo´n helling een beetje leuk kort te krijgen, met zo'n looien apparaat. Maar een Fries draait, ook in weer en wind, uiteindelijk nergens z´n hand voor om.



Dinsdagmorgen vroeg zag ik over de rand van m´n theekop vanuit een ooghoek iets bewegen: liepen er ineens een flinke mannetjeshert en een fragieler vrouwtjesdier (daar zijn namen voor, maar ik ben een stadsmens) rondom het huis te wandelen. Sierlijk en behendig, hij met een fors gewei, zij als een ranke bambi, schattig! Ik zag ze eerst voor iets Noorsers aan ('Henk! Word wakker! Er lopen 2 rendieren door de tuin!'), maar een hertenpaar, zomaar in het wild en zo dichtbij, blijft ook bijzonder. Hun sporen vond ik later overal om ons heen in het gras en het mos. Diepe, smalle voren van hoeven. Gelukkig niet in de plekken waar ik anemonen, zonnebloemen en Afrikaans lelies heb gepoot en
gezaaid.





In de keuken hebben we, deels op aanwijzing van Idunn, talloze cateringopdrachten klaargemaakt voor vaste klanten. Daarbij verbazen we ons nog steeds over de samenstelling van veel gerechten: bijna overal gaan grote hoeveelheden room, creme fraiche en mayonaise in en op....Veel te veel, naar ons idee. Okay, eetgewoonten pas je tot op zekere hoogte ongemerkt aan. Wij eten tegenwoordig wel een bescheiden koekje bij de thee en, kan het clichématiger, een stukje chocola bij de koffie 's avonds. In Nederland hadden we dat niet eens in huis! Het ritme is anders geworden, de eetlust kennelijk ook; als wij echt Noors gaan eten heb ik binnenkort de 10 kilo die ik sinds januari onbedoeld ben kwijtgeraakt, zomaar weer terug. Maar niet op een gezonde manier. Verse groenten en fruit horen hier, net zo min als boekenkasten, niet erg bij het dagelijks leven. Ach, alles went. Voorlopig leven we hier nog van de ene verbazing in de andere verrassing. Heerlijk!