Voorjaar enzo

Het went al aardig, het nieuwe huis. Inmiddels heeft vrijwel alles wel een, al of niet, vaste plek gekregen. Je moet dan wel weten, waar... Af en toe misgrijpen of een beetje dom voor je uitstaren omdat je probeert je te herinneren waar je iets voor het laatst hebt gezien, is aan de orde van de dag.
De dagelijkse gang van zaken op het erf, en dan met name het gezamenlijke erf met buurman Olav, blijft ons keer op keer verbazen. Zodra hij thuis is loopt of rijdt hij voordurend rond, van huis, naar schuur, naar zijn bootje, of naar z'n dochter die boven, op de berg, woont. Als het even kan gebruikt hij de tractor, ook om de tuinmeubelen, die toch niet zo heel zwaar zijn, op hun voorjaarsplekje te zetten.
Als ik hem aanschiet voor het een ander, laat 'ie de boel de boel en staat meteen klaar met siliconenkit, hamer of motorzaag. Als het enigszins kan wordt de klus of het kletspraatje afgesloten met een biertje.
De gelegenheid om elkaar te treffen komt soms onverwacht. Vorige week (of was het alweer langer geleden?) zou ik net beginnnen met koken op een moment dat veel Noren er bijna al weer aan denken om naar bed te gaan, toen Olav in de regen zijn plaatselijke vuilbranding aanstak aan de oever van het meer. Het was er goed weer voor, vond hij.  Of wij ook nog wat hadden om op te fikken? Ach, een paar verhuisdozen misschien? We gaan niet meer terug of binnenkort nóg een keer verhuizen, dus hup, weg ermee. De buurman was het daar volledig mee eens en we deden hem er zichtbaar een groot plezier mee. De tientallen dozen die we er naartoe hebben gesleept waren in en zucht weg. In de regen toch maar een biertje gedronken, en o ja, we moesten ook nog wat eten...

Met Idunn in de keuken gaat het voorspoedig met het bereiden van de lopende bestellingen in een drukke meimaand. Het is nog wat wennen aan de gerechten die er zoal gevraagd worden en de hoeveelheden mayo, room etc. die daarin verdwijnen.... Dat zouden we graag anders zien, maar dat vraagt wat meer tijd en geduld. In de keuken leren we al snel de Noorse woorden voor de ingrediënten en de bereidingswijze. Verbazingwekkend hoe snel dat gaat. Als we 's avonds samen thuis zijn, nemen we het taalgebruik van die dag in de keuken nog eens door.
De eerste vernieuwing voor het bedrijf is er inmiddels. De beide auto's zijn voorzien van het nieuwe logo, we hebben visitekaartjes, dus ja, het feest kan beginnen.

Het wordt snel groener om ons heen, de lente is losgebarsten en steeds vaker kunnen we na een dag hard werken even bijkomen op ons terras, zeg maar veranda. 

Maar naast de veranda is er ook nog zoiets als buiten, een ruimte met gras, bomen, rotsen. Het aantal uren per week dat we buiten zijn is nu al vele malen meer dan we gewend zijn.





Aan alles is te merken dat het lente wordt, niet alleen buiten, maar ook binnen.

 Zo'n houten huis blijkt snel op te warmen. Toen we hier zes weken geleden aankwamen stonden we ons 's ochtends vroeg bibberend aan te kleden op de slaapkamer bij een elektrisch kacheltje. Dat hoeft nu niet meer aan, nu er al een paar dagen volop zon op het huis staat.

Het is alsof we hier al zo lang zijn, zo vertrouwd, maar ook onwerkelijk en ook nog steeds zo spannend, want er is nog zo veel te ontdekken, zoveel te doen. En dat alles als eigen baas!