Det er tirsdag i dag, oftewel: het is vandaag dinsdag.
Het is een belangrijke dag in ons emigratieverhaal. Dinsdag twee weken geleden was mijn laatste werkdag en vandaag over 2 weken komt de verhuiswagen aan in Drangedal, om onze zorgvuldig ingepakte spullen te lossen. Dan gaat het echt beginnen.
Zo'n drie weken geleden zat ik nog een advies van de Raad van State over de Wet Werken naar Vermogen te lezen en was ik bezig met verschillende politiek actuele onderwerpen die mensen met een beperking raken. Dat lijkt nu al ver achter me te liggen.
Zal ik dat soort werk gaan missen? Ik heb geen idee, maar ik denk het eigenlijk niet.
In ieder geval zijn we de afgelopen twee weken zo druk bezig met de verhuizing dat ik nauwelijks meer gedacht heb aan de inhoud van mijn werk. Wel aan de collega's.
De verhuizing is en was al aanleiding om flink op te ruimen en bijvoorbeeld ook bestanden op de PC op te schonen. Gisteren zat ik fotobestanden door te nemen om een selectie te maken die naar de externe harde schijf gezet moeten worden. Daar kwam ik allerlei foto's tegen van mijn moeder, die nu nog maar acht weken geleden is overleden. Foto's bijvoorbeeld van hoe we op een mooie nazomerdag afgelopen september met z'n drieën op een terras aan de Waddenzee zaten. Te genieten van de bitterballen en de ondergaande zon. Confronterend en pijnlijk. Wat had ik haar graag verteld hoe ver we nu zijn en haar kunnen laten zien hoe onze nieuwe woonomgeving er uitziet. Gelukkig is er meer familie om dat mee te delen.
We liggen nu behoorlijk op schema en het eind komt in zicht. Wat mij betreft is het nu hoe eerder hoe beter. Allebei kijken we steeds meer uit naar dinsdag 10 april als we ons nieuwe onderkomen en een nieuwe toekomst binnenstappen.
In ieder geval zijn we de afgelopen twee weken zo druk bezig met de verhuizing dat ik nauwelijks meer gedacht heb aan de inhoud van mijn werk. Wel aan de collega's.
De verhuizing is en was al aanleiding om flink op te ruimen en bijvoorbeeld ook bestanden op de PC op te schonen. Gisteren zat ik fotobestanden door te nemen om een selectie te maken die naar de externe harde schijf gezet moeten worden. Daar kwam ik allerlei foto's tegen van mijn moeder, die nu nog maar acht weken geleden is overleden. Foto's bijvoorbeeld van hoe we op een mooie nazomerdag afgelopen september met z'n drieën op een terras aan de Waddenzee zaten. Te genieten van de bitterballen en de ondergaande zon. Confronterend en pijnlijk. Wat had ik haar graag verteld hoe ver we nu zijn en haar kunnen laten zien hoe onze nieuwe woonomgeving er uitziet. Gelukkig is er meer familie om dat mee te delen.
We liggen nu behoorlijk op schema en het eind komt in zicht. Wat mij betreft is het nu hoe eerder hoe beter. Allebei kijken we steeds meer uit naar dinsdag 10 april als we ons nieuwe onderkomen en een nieuwe toekomst binnenstappen.
Natuurlijk zal niet alles veranderen. We nemen onszelf mee. Maar onze dagelijkse bezigheden, werk- een leefritme worden drastisch anders.
Het moment komt in zicht waarop we ons volledig kunnen richten op het realiseren van onze plannen. Tot nu toe konden we daar alleen op afstand en tussen de bedrijven door mee bezig zijn.
We kunnen niet wachten en we zijn er helemaal klaar voor!
Kom maar op met die toekomst..!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten