Geen kip in de winkel

Nee, wat de hoeveelheid klanten betreft houdt het niet over, sinds september. Toen de zomervakantie eenmaal voorbij was werd het angstwekkend veel stiller in de winkel - maar we waren wel gelukkig gezegend met kakelbont gezelschap:

Zodra de kip, de enig overgeblevene van de 3, uit haar hok werd gelaten, rende ze onmiddellijk met drukke dribbelpasjes naar de winkel, en dronk ze even uit de bak water die altijd klaarstaat voor eventuele honden (van eventuele klanten). Ik begrijp sindsdien helemaal waar de uitdrukking 'er als de kippen bij zijn' vandaan komt. Al zou 'haantje de voorste' ook van toepassing geweest zijn, ware het niet dat de kip geen haan was.
Ze werd steeds vrijer, klom op het stoepje (om de knopjes uit onze arme geraniums te plukken - tja),  

en steeds tammer:

Een schootkip! Natuurlijk gaven we haar elke dag kruimels en wat een kip zoal lekker vindt, buiten - maar toen de temperatuur langzaamaan begon te dalen wilde ze eigenlijk het liefst in de winkel zijn, zeker als wij daar bezig waren.

 

 

We raakten vertrouwd met haar vriendelijke kakelgeluidjes, en haar nieuwsgierig achter-ons-aan-geren in de keuken. Nooit geweten dat een kip zo oergezellig en zo tam kan zijn!  Al hebben we haar soms met zachte dwang de deur uitgewerkt als er een auto stopte: stel je voor dat dat iemand van de Keuringsdienst is...!

We hebben het nu weliswaar helemaal gemaakt bij die dienst (inmiddels zijn ook onze ingrediënt-etiketten beoordeeld met 'zeer goed'! Driewerf halleluja), maar als iemand het in zijn of haar bolle hoofd haalt om een onaangekondigd inspectiebezoek aan Solvik Mat te brengen, en juffrouw Kip blijkt daar binnen rond te stappen alsof het de normaalste zaak van de wereld is - dat was het namelijk ook - dan kunnen we de tent geheid sluiten!

 

Op een dag was ik alleen aan het werk in de keuken, terwijl het kipje een beetje onrustig van de ene hoek naar de andere trippelde. Alsof ze iets aan het zoeken was.

 

Het was guur, winderig, maar zonnig weer en ik begreep dat ze een beschut plekje had gevonden. Totdat cd die op stond was afgelopen was en ik in volstrekte stilte mijn koffie dronk in mijn zelfverzonnen pauze. Ik hoorde niets, alleen een regelmatig, diep en hartstochtelijk gezucht, dat ergens uit die hoek tussen de kasten vandaan kwam. En jawel:

Ik bleek de stille getuige van een eerste bevalling! In de winkel nota bene! En het bleef niet bij die ene keer - er waren weken met elke dag een ei, zachtjes zuchtend in een of andere hoek ter wereld gebracht.

 

Het was ontroerend en we hadden bijna kunnen voldoen aan de vraag die af en toe door klanten wordt gesteld: 'verkopen jullie ook eieren?'.

 

Helaas, het leven is vol drama's. Het werd te koud 's nachts, de kip zou voor de winter worden ondergebracht bij kennissen die een geschikt en verwarmd winterverblijf hebben. Maar de avond voordat onze buurman haar daar naartoe zou brengen is door een misverstand haar hok niet afgesloten. 's Morgens vroeg vonden we dat hok akelig leeg, op bergjes veren na...Zo verdrietig...

 

Waar de uitdrukking 'Kip ik héb je' vandaan komt, dat begrijp ik nu ook. Dat is namelijk ongetwijfeld een oude vossenwijsheid. Want het moet een vos zijn geweest, die zijn kans heeft schoon gezien, en onze arme, lieve, prachtige kip heeft overrompeld, meegesleurd en ergens heeft opgegeten. Over 'een kip zonder kop' wil ik niet hebben.

 

Sindsdien is het stil hier, zonder dat heerlijke gedreutel en geschoffel om ons heen. En de uitdrukking 'geen kip in de winkel' is nu jammer genoeg helemaal bewaarheid.