Moe maar voldaan

Vrijdag was het dan zover: om 11.00 uur openden we onze eigen winkel, Solvik Mat Butikk. In de voormalige plattelandskruidenierszaak die 20 jaar geleden werd gesloten, sindsdien volkomen verwaarloosd werd en alleen als rommelhok en opslagruimte werd gebruikt. Na maanden van opruimen, afbreken, opknappen, bouwen en schilderen is ruimte op de begane grond van ons huis getransformeerd in een lichte, schone en efficiënte keuken, met aangrenzend een gezellig winkeltje. Zo veel mogelijk in de oude stijl, met de authentieke kleuren en met gebruik van voornamelijk de oude materialen. 

 

 

We hadden eerst de geïmproviseerde wegwijsborden langs beide toegangswegen geplaatst, koffie gezet en de kersverse, met ons logo erop geborduurde 'bedrijfskleding' aangetrokken:

 

 

 

Als eerste bezoeker verscheen de chef economische zaken van de gemeente, die ons ter felicitatie een bloeiende orchidee kwam brengen namens Drangedal. Wat een eer!

 

 

Een beetje gespannen waren we natuurlijk wel: geen van beiden ooit iets dergelijks gedaan! Maar mij voelde het net als vroeger met college geven; doodnerveus, tot het moment dat ik achter de katheder stond en in de mensenmassa keek. We hebben wat afgebabbeld in ons gehandicapte Noors - en niemand die erover viel.

Er kwam er een gestage stroom belangstellenden en nieuwsgierigen een kijkje nemen en dat bleef zo doorgaan tot een uur of 18.00. Mensen uit Drangedal city die het artikel over ons hadden gelezen, mensen van elders op weg naar hun hut, die de borden hadden gezien, buurtgenoten die onze flyers hadden gelezen, toevallige voorbijgangers die verbaasd waren dat het oude winkelbord na 20 jaar weer aan het pand hing. Dat bord had vriend Doeke in de schuur gevonden en samen met Henk weer aan de gevel geschroefd.

 

 

 

 

Datzelfde bord leidt wel een beetje tot verwarring, want er zijn aardig wat mensen die vragen naar dingen die in een normale 'landhandel' plegen te worden verkocht - melk, brood, kranten etc. - maar die wij niet in ons assortiment hebben. Daar moeten we dus nog iets mee doen.

Maar al het publiek was verrast over het nieuwe leven in de verstofte winkel en enthousiast over hoe mooi het is geworden; we kregen veel complimenten over de kleuren, de (voor deze gelegenheid) gratis koffie, chocoladetaart en kaneelbollen (dat heet hier dan typisch Noors, maar ze lijken verdacht veel op Zeeuwse bolussen hoor),

 

en ook de soep vond gretig aftrek. De proeverij liep prima: al onze maaksels waren uitgestald op de langste werkbank in de keuken, zodat iedereen naar behoeven een hapje kon keuren, op (zelfgebakken) stokbrood of een stukje toast.

Omdat het mooi zonnig weer was bleven mensen soms lang hangen, buiten op een stoeltje in de zon, met koffie, een praatje en een lekker hapje - en gelukkig ook een tasje vol met aankopen. Zo is Solvik Mat Butikk ook voor sommigen een uitje en een ontmoetingsplaats, in een gebiedje waar verder niets te beleven valt. Precies wat we wilden!

Noorse vrienden Kari & Kjell

Onze lerares Noors met twee vriendinnen op wandeltocht, pauzerend bij Solvik Mat

Maar toen tegen zessen buren Olav en Else uit hun werk kwamen en luid toeterend de 'straat' inreden vond pas de echte tewaterlating van de winkel plaats. 'Nu openen we de winkel!' riep Olav, en pakte heuse champagneglazen en een heuse fles van het bijbehorende feestdrankje uit een mand; het geluid van de ploppende kruk moet tot in de wijde omtrek te horen zijn geweest, galmend over het uitgestrekte oppervlak van het meer ....en ook het gegalm van onze slappe lach zal te horen zijn geweest tot ver over de grenzen van Henseid. Die kurk zal namelijk zijn levensdagen moeten slijten in de dakgoot. Per ongeluk heel precies gemikt!



champagne in de laatste namiddagzon, met Olav & Else, vrienden Marit, Richard en Carin

We hebben prachtige verhalen gehoord van oudere mensen die herinneringen hebben aan hoe het ooit was op Solvik, hoe ze er als kind ijsjes kochten, hoe ze er aanlegden met hun bootje om boodschappen te doen - en hoe er onder de toonbank heimelijk bier werd verkocht. We hebben veel glimlachen gezien, veel complimenten gekregen - en gelukkig in één weekend ook meer dan 100 producten verkocht!

Kortom: moe, en zeer voldaan mogen we wel zeggen.

 

Vandaag, maandag, was Henk weer aan het werk als verhuizer. En ik moet zorgen voor nieuwe voorraden, omdat er al dingen zijn uitverkocht...Hopelijk gaat dat zo door. En dat we dan hier kunnen blijven, en in ons eigen onderhoud kunnen voorzien.

We openden onze winkel op 11 april, op de dag af twee jaar na onze komst hier. Op de dag af 16 maanden na onze start, bij Idunn, die bij nader inzien allebei vals bleken.

Maar eh, luctor et emergo!