Pippi & andere familie deel 2

Het wordt steeds duidelijker: Pippi is een mensenpoes. Een mannenkatertje, eigenlijk: hij zoekt het liefst Henk op, in welke omstandigheid dan ook. Dat betekent dat hij graag nieuwsgierig meekijkt met wat Henk doet, ook achter de pc, en soms gebruikt hij die tijd handig om meteen even diens kapsel te fatsoeneren. Bijvoorbeeld door het wat schaarser wordende haar op die schedel een beetje evenwichtiger over de oppervlakte te draperen.

Maar ook Theo's warme (im)borst vond gretig aftrek. In een trui worden gestopt is kennelijk erg leuk - luid spinnend stak Pippi alleen af en toe een zwartfluwelen armpje naar buiten, maar verder was het volop genieten en lekker slapen op die Delfse buik. Of, na het meebestuderen van interessante routes op de kaart van Noorwegen, op een schouder.



Zus Marjorie en zwager Theo, doorgewinterde Noorwegen-gangers, kwamen ons vorige week dinsdag opzoeken aan het begin van hun vakantie. We hebben gevieren een paar mooie en fijne dagen gehad, natuurlijk de onvermijdelijke regenbui incluis, maar er waren glorieuze uren op het zonnige terras. Met tijd voor Theo's taxfree feestsigaren en onvervalste Noorse snitter...

Marjorie heeft, niet verbazingwekkend in onze familie, een beetje moeite met stilzitten. Gelukkig valt er in onze tuin wel een en ander te doen, bijvoorbeeld deze hartverscheurend onaanzienlijke soort van conifeer uit de weg ruimen. Hij is niet alleen lelijk en verwaarloosd en minstens voor de helft overleden, maar hij bepaalt ook het uitzicht vanuit onze achterkamer. In de winter met besneeuwde takken misschien heel decoratief, maar in het huidige jaargetijde vooral storend. Marjorie wist er wel raad mee. Stevig klusje, maar het loont de moeite.

Zo ook met het zwemwater, afgelopen weekend. Het was warm en zonnig, en, misschien wat afgezaagd voor oplettende lezertjes, maar heerlijk om verfrissing te zoeken in het onvolprezen heldere water van het Tokemeer, pal voor onze deur. Je moet er even door, maar dan heb je ook wat. We hebben er allevier van genoten.

En verder? Maandag hebben we afscheid genomen. Theo en Marjorie zijn hun vakantiereis door het land gaan vervolgen, Henk is heel vroeg in de morgen naar Oslo vetrokken, ik heb de hele dag gewerkt aan inhoud en vormgeving van het nieuwe menu van Idunns Mathus.

Donderdag kwam uiteindelijk het bestelde logeerbed - lichtelijk te laat dus, maar de volgende logeerders hebben mazzel.





Inmiddels wordt Pippi steeds nieuwsgieriger naar de wereld buiten het balkon en verder. De openingen in het houtsnijwerk zijn net niet breed genoeg om als doorgang te kunnen dienen voor zijn snel groeiende lijfje - maar net breed genoeg voor dat kattekopje met ogen die vol verwondering en onbevangen alles willen zien en onderzoeken.

Nu zijn we allebei verschrikkelijk snipverkouden geworden - waarschijnlijk door de voortdurende temperatuurwisselingen (koelcel in, naar buiten in de volle zon, vriescel in, in de tocht voor een open raam in de keuken, airconditioned auto in etc..). Het is nog steeds flink boven de 20 graden overdag! We hebben de dampo opgezocht en hangen ouderwets boven zo'n eucalyptusteiltje, met een handdoek over ons hoofd. Morgen hopelijk beter.