het festival voorbij

 

Het was een zwaar maar zinvol weekend: het grote ´eetfestival´ in Skien, genaamd Mersmak. Samen met Idunn hebben we in het stadscentrum 1 van de ca. 100 stands bemand, onder de vlag van het gemeentelijke project 'Smaken av Drangedal'. Aan dat project, gedeeltelijk gesponsord en gefaciliteerd door de gemeente, nemen 10 locale ondernemers deel. Het zijn producenten van vooral ekologische grondstoffen. Wij, Idunns Mathus, gebruiken die grondstoffen steeds meer voor de catering, maar verwerken ze ook tot produkten voor de verkoop. Ons aanbod (zie de bovenste plank op de foto) bestond bij deze gelegenheid uit potten ingemaakte augurken, zuur en zoetzuur, heel en in schijfjes, en 2 soorten chutneys. Dat laatste product is hier in Noorwegen niet echt bekend; alleen Indiase mangochutney is hier en daar te koop. Wij maken een hartige variant (voor bij vlees en kaas) en een zoetere (voor bij wild en als broodbeleg). De mensen laten proeven is van cruciaal belang, want het op de markt zetten van een relatief onbekend produkt is niet eenvoudig in Noorwegen. Men hecht verschrikkelijk aan traditionele dingen en koopt niet gauw iets nieuws (een hoog 'wat de boer niet kent'-gehalte). En daarnaast zijn Noren soms net Nederlanders: als ze iets gratis kunnen proeven, eten ze zo'n beetje een heel potje leeg, knikken tevreden - al vegen ze zich de tranen uit hun ogen - en zeggen vervolgens dat ze terug zullen komen. Dat moet dan nog steeds gebeuren....Maar tegelijkertijd is er trouwe belangstelling voor producten uit de eigen streek. Eigenlijk is dat in Nederland tegenwoordig een trend, en hier een vaste gewoonte. Wij moeten dus mikken op streekgebonden met steeds grotere vleugjes nieuw. Over uitdaging gesproken!

Mersmak is een groots opgezet en feestelijk gebeuren, dat dit jaar gelukkig bij stralend en warm weer 45.000 bezoekers op de been bracht! Het festivalterrein slingerde door de hele binnenstad, overal kon lekker worden gegeten en overal konden de meest uiteenlopende levensmiddelen worden gekocht. Op de banken aan de tafels in onze stand konden mensen warme courgettesoep krijgen, koffie drinken met een stuk honingtaart erbij, en een bordje 'Smaken av Drangedal' eten: een menu samengesteld met hapjes van wat er in Drangedal wordt geproduceerd. Vis, vlees, groenten, fruit, eieren, brood.

 

Voor de gelegenheid hadden we een tapvergunning gekregen, zodat we ook bier konden serveren - ekologisch natuurlijk, en gebrouwen in Skien.

Alles verliep in goede orde. Natuurlijk belandde een onhandig gepresenteerd stuk taart ondersteboven op de keien, liep de kraam half onder water omdat een van ons goedbedoelend het koffiezetapparaat vulde, dat al gevuld wás, en moesten we de toonbank ontruimen omdat een omgevallen kop koffie alles bruin had gekleurd. Natuurlijk hebben we in de drukte vergeten te turven hoeveel we van alles hebben verkocht, en hebben we soms verkeerde prijzen op de kassa aangeslagen, maar ach, we zijn beginnelingen. Henk en ik dan; onszelf omscholende voormalige ambtenaren in een ander land. Zo gek doen we het nog niet, maken we onszelf maar wijs... En ruimte voor humor was er - we hebben wat af gelachen met z'n drieën.

 

Al met al was het een logistiek gecompliceerd gebeuren en een behoorlijke opgave om alles voorbereid te krijgen! Voor het koel houden van de waren mochten we gelukkig 2 koelvitrines kunnen lenen van de pluimveeboer van Holte Gård (ook deelnemer aan Smaken av Drangedal, maar zelf niet aanwezig op het festival). We konden ze vervoeren in een van zijn koelwagens, die 's nachts op het terrein mocht blijven staan. Daardoor hadden we tijdens het festival de beschikking over flink wat koelruimte voor de voorraden. En Henk bestuurde die bus zonder mankeren, alsof hij dat al jaren doet. De festivaldagen duurden officieel van 10.00 tot 20.00; onze werkdagen begonnen om 5.30 uur en eindigden om 22.00...Maar voorzichtig succesvol kunnen we deze investering zeker noemen. Niet alleen omdat we aardig wat hebben verkocht, maar vooral omdat we een aantal winkeliers hebben ontmoet die onze produkten willen gaan verkopen en veel mensen hebben gesproken die op de een of andere manier belangstelling hebben voor wat we doen en van plan zijn. Onze nieuwe menufolder (daarover later meer) heeft daarin ongetwijfeld een rol gespeeld. We hebben ons laten zien en het Mathus gepresenteerd - marketing heet dat. En daaraan zullen we nog flink moeten werken, want marketing is niet zo'n Noors ding.

Gesloopt maar voldaan waren we zondagmorgen alweer druk met het afleveren van lapskaus (nationaal feestgerecht) voor een feest van 200 man (Henk) en het opruimen en schoonschrobben van de keuken (ik). Pfffff...

Thuis wacht ons dan weer een nieuwsgierig aagje, dat als een soort minibrommertje tekeergaat als we eenmaal binnen zijn.

 

En eigenlijk wil het monstertje zo langzamerhand wel heel erg graag de wereld buiten ontdekken - balancerend op de balkonrand (wat mij 3 x per dag de hik van schrik bezorgt), aan het aanstellerige tuigje dat ik heb aangeschaft om hem daaraan te laten wennen aan buiten zijn. Stads, nuffig en overdreven angstig van mij, maar het werkt wel. Zo heeft hij zelfs het 'in een dode boom klimmen' al ervaren, hier in onze tuin.
 

 

En dan hebben we woensdag ons voorlopig laatste bezoek verwelkomd: Marjorie en Theo hebben de laatste avond en nacht van hun vakantie nog even bij ons doorgebracht. Fijn om ze te zien, heerlijk om te horen dat ze in al die 10 jaar Noorwegenvakanties nog nooit zulk mooi weer hebben gehad. Vreemd om ze uit te zwaaien - er is telkens een leeg gevoel als iemand is vertrokken, ook al wonen we hier pas 4 maanden. Tijd om daarover na te denken hebben we niet. Veel te druk met ons nieuwe leven. Precies zoals we wilden.