We zijn met wat nieuws bezig in de keuken, naast het verzorgen van de reguliere bestellingen: verse augurken inmaken. Henk en Piet hebben op Drangedals Gartneri namelijk een grote oogst aan ekologisch geteelde augurken, waarmee wij willen proberen iets te doen. Zure en zoetzure augurken maken dus. Nooit eerder gedaan en vreselijk leuk om te doen. Het is ook spannend omdat je het resultaat pas een aantal weken later kunt proeven. Dus of je het juiste kruidenmengsel en de juiste verhouding azijn - water te pakken hebt, is eerst gokken en hopen dat je niet een hele partij weg kunt mikken omdat het toch niet helemaal je dat is. Het schrikbeeld is dat als je een pot na een aantal spannende weken open maakt, je de tranen in de ogen springen en dan niet van geluk...Normaal gesproken zijn de augurken het best op smaak na 6 tot 8 weken. Zolang kun je toch niet wachten? De eerste lichting hebben we op 20 juli gemaakt en daarmee ging ik samen met Henk van Drangedals Gartneri op 6 augustus aan de rit naar Oslo en omstreken. Om dit nieuwe product, samen met een paar potjes verschillende chutneys aan te prijzen bij een aantal groothandels in ecologische producten. De dag erop zelf maar eens een pot opengemaakt van de augurken die we daar hebben achtergelaten om te laten proeven. Na nog geen 3 weken was het resultaat verbluffend, al schijn je dat nog steeds niet zelf te mogen zeggen. Verrekte lekker, met een heerlijke knak! Wat een opluchting!! Nu verder met verschillende smaakvarianties die we opslaan in de oude, niet meer in gebruik zijnde winkel onder ons huis. De prachtige schappen van dit mooie pand worden daarmee weer in ere hersteld, tot plezier van de eigenaar annex buur annex inmiddels vriend. Het zijn nu al ruim 230 potten, hele augurkjes (klein) en in schijfjes gesneden grote exemplaren staan te wachten om verhandeld te worden.
Een ouderwets apparaat om de er prijsjes op te plakken ontbreekt nog, maar ik waan me zo weer terug in de kruidenierswinkel van tante Cor en oom Tabe in Harlingen. Het zit in de genen, ik kan er niks aan doen!
Inmiddels hebben twee groothandels interesse getoond in de augurken en de chutneys, mits we ze kunnen leveren met het eko-keurmerk, hier Debio genoemd. Daar gaan we dus achteraan. Wie weet kunnen we ze dan volgend seizoen in behoorlijke aantallen op de markt brengen. Door de Gartneri zijn beiden ook al op de boerenmarkt in Kragerø voorzichtig aan de man gebracht: uitverkocht!
De rest van de potten staat nog te rijpen, of hoe noem je dat eigenlijk?
Volgend weekend zijn het producten die we, naast andere dingen, gaan verkopen op een groot 'eetfestival' in Skien, zo'n 40 km hiervandaan. Het begin van iets moois? We gaan het zien.
Gelukkig is er naast de drukte van de afgelopen weken ook af en toe tijd om te ontspannen/onthaasten, 'avslappe' heet dat hier.
Olav en Else, onze buren, wijzen ons daar keer op keer op en geven het goede voorbeeld door elke dag, elke week buiten te zijn en 'iets' te doen wat past bij de tijd van het jaar. Deze week werden we uitgenodigd om met hun prachtige traditionele houten sloep op 'sopptur' te gaan. Dat wil zeggen dat we op paddenstoeljacht gingen in het bos, op twee eilandjes in het meer waar wij aan mogen wonen.
Na een ontpannen spoedberaad gingen we vol goede moed op pad in deze wonderschone omgeving.
Hoewel het resultaat mager was (dit voorjaar heeft teveel regen en te weinig zon gehad, daardoor zijn er minder paddestoelen, blauwe bessen, frambozen etc. dan normaal) hebben we van 6 uur tot half 10 's avonds genoten van een geweldig mooie avond in een gebied dat onze achtertuin lijkt te zijn. De gevonden cantarellen hebben we vandaag gebruikt in een heerlijke wildstoofschotel. Nog mooier was het om te genieten van het leven, elkaars gezelschap en te klinken op onze vriendschap. Soms is het nog onwezenlijk, maar we wonen hier, zijn thuis en blijven hier. Skol!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten