dinsdag 22 september 2015

Toeters & bellen

Na een relatief kille en natte meimaand begon in juni eindelijk de mooie zomer, en daarmee ook de drukte hier.
Niet dat er elke dag drommen klanten in een rij op de stoep van de winkel stonden te wachten tot we de deur openden, of dat de telefoon onophoudelijk rinkelde - allemaal catering bestellers - maar de Noorse winterslaap was duidelijk voorbij. En de zomer begon met toeters en bellen. Net als vorig jaar kwam Drangedals eigen brassband, Messing, een vrolijk optreden verzorgen voor de deur:


 

Niet een vreselijk professionele band, maar een gezelschap van enthousiaste amateurs, die met veel plezier prettig lawaai maken. Het was een zonnige morgen, en omdat de band ons had verzocht voor een lunch te zorgen hadden we een 'Hollands' arrangement samengesteld: zelfgemaakte bitterballen met onze grove mosterd, pittige doperwtjessoep met spek en croutons, koffie met boterkoek en tenslotte ijs van pruimen en honing. Alles viel goed in de smaak en omdat elk van de 12 muzikanten na afloop ook binnen boodschappen kwam doen was het voor Solvik Mat bepaald geen slechte dag!

Het weekend daarna werd in Drangedal centrum het jaarlijkse dorpsfeest georganiseerd, met een braderie, sportwedstrijden, allerlei activiteiten voor kinderen en een openluchtterras met hapjes en drankjes. Ditmaal moest de 'eethoek' in het teken staan van buitenlands eten en drinken, opdat de lokale bevolking zou kunnen kennismaken met de gebruiken van dorpsgenoten uit andere dan Noorse windstreken.


Omdat onze stand Nederlands moest zijn hebben we, bij gebrek aan vaderlandse driekleur, de oude Noorse tot nieuwe Nederlandse verknipt - er hadden zich minstens 4 bruikbare minivlaggetjes in verstopt!

Wij serveerden op verzoek van de gemeente onze populaire doperwtjessoep, en ook soep van geroosterde tomaten,


en hoewel het aanvankelijk wat stilletjes bleef verkochten kwam 's middags de loop er in en verkochten we aardig wat jams, marmelades, chutneys en potjes mosterd.




 
 
 
En ook hier toeters en bellen, maar dan anders: de plaatselijke trekharmonicavereniging, vrijwel uitsluitend bestaand uit kwieke 70-plussers, zette het feestje luister bij. Evergreens en meezingers, tot groot genoegen van het publiek, en in voor ons volstrekt onverstaanbaar dialect aan elkaar gekletst door de bejaarde bandleider.

Verder was er een kleurrijk gezelschap(je) aan dorpsgenoten die ooit vanuit Eritrea, Somalië, Syrië en Ethiopië hier tercht zijn gekomen.



 
Er werd sterke Afrikaanse koffie geschonken en er waren allerlei spannende hapjes en handgemaakte spulletjes te koop. Kortom, het suffe kleine dorpje Drangedal was even op z'n internationaalst. Het was een mooie dag - en dat was het!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten