Zodra een van onze klanten geïnteresseerd lijkt en het pad naar het bedehus inslaat, waarschuwen we Marit snel, per sms ("Marit, klanten!"). Maar omdat lang niet iedereen de moeite neemt om dat stukje te lopen, én omdat het voortdurend stralend nazomerweer bleef, heeft Marit in juli en augustus een paar maal openluchtwinkeltje gespeeld, bij ons voor de deur. Een selectie van haar spulletjes uitgestald, en af en toe leverde dat, behalve gezelligheid, nog best iets op ook.
Zoals die keer dat de postbode de brievenbussen kwam vullen, deze mierzoete ingelijste reproductie op de grond zag staan en heel beslist zei: 'Jesus må jeg ha!' (Jezus moet ik hebben!). En ook ik ging voor de bijl: vond een vaag gekleurde, geïllustreerde versie van de10 geboden in de Noorse (dus lutherse) versie en kon de verleiding niet weerstaan. Die hangt hier nu aan de muur - het bloed blijkt toch te kruipen waar het eigenlijk niet gaan kan, dus.
Soms kregen we gezelschap van de kleine, eigenwijze Poppy...heel vanzelfsprekend op een terrasstoeltje...
en meestal ook van de 3 kippen die sinds mei over de straat scharrelden. Ze waren van de buren, maar dat maakte de kippen zelf verder niet uit: ze kwamen gemoedelijk mompelend bij (en in) de winkel kijken, prettig opgewonden over de zaadjes, groenten- en fruitrestjes die we voor ze neerlegden. Ze renden, altijd gedrieën, voortdurend gezellig heen en weer. Tot verbazing en verbijstering van ons kattenvolkje.
Heel verdrietig, maar van de 3 kippendames zijn er inmiddels helaas 2 ten prooi gevallen aan honden, die in een onbewaakt ogenblik hun jachtinstinct konden botvieren. Zodat de donkerbruine, die met de prachtige veren, nu moederziel alleen rondstapt. Ze is volkomen tam geworden en van de weeromstuit plotsklaps eieren gaan leggen...
In de laatste dagen van augustus kwamen zus en zwager Marjorie en Theo hun vakantie weer hier op Solvik afsluiten en het was nog steeds prachtig terrasweer;
en ook nog steeds vaar- zwem- en picknicken-op-een-onbewoond-eilandjeweer...
En natuurlijk was het enige andere bootje dat we tegenkwamen dat van de buren!
Wat was het een fantastische nazomer!
Marjorie voorzag de winkel op de valreep nog even van een flink aantal versgebakken koekjes voor op de toonbank...
en toen was het tijd om een borrel te drinken op het afscheid. Voor voorlopig dan.
Toen was het september geworden en verscheen er ineens een oude bekende in een eveneens oude, maar nog prima dienstdoende rammelbak: vriend Doeke in zijn Peugeot 504 van 40 jaar geleden!
Doeke, de inventieve klusjesman die in maart én in april al hier was geweest om heel veel op te knappen aan en te verzinnen voor de verwaarloosde winkelruimte, heeft er, met ons, voor gezorgd dat we de winkel annex keuken per 11 april echt konden openen (vandaag precies een half jaar geleden trouwens!). En ook nu bleek hij onstuitbaar qua 'dingetjes doen': beklom de ladder om het grote raam in de huiskamer te kunnen zemen - was 2,5 jaar geleden voor het laatst gebeurd - zodat we weer uitzicht hebben;
regelde de ventilatie in de vochtige voorraadruimte achterin de winkel met een rooster in de deur en een heropend ventilatiekanaal in de achtermuur,
verplaatste wat stopcontacten naar handiger punten, fabriceerde een plankje voor de magnetron en schaafde en passant nog een raamkozijn op een van de slaapkamers zó bij, dat het nu weer gesloten kan worden. Het stond al een jaar open...En dan noem ik maar wat klussen. Pure nazorg was het. Welkome verbeteringen en verfijningen aangebracht. Daarin zijn wij zelf namelijk niet zo vreselijk handig.
Doekes idee over een te bouwen kippenhok, waarin kippen ook kunnen overwinteren bij 20 graden onder nul, was zo goed als rond - maar aan de uitvoering van het plan kwam hij dit keer niet meer toe, omdat hij door omstandigheden eerder naar huis moest dan gepland.
Er komen volgende keren, ongetwijfeld. Voor al onze logees. Ze waren en zijn welkom!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten