woensdag 14 mei 2014

Winkeltje spelen en helpende handen

Het is inmiddels niet echt kinderachtig meer, het winkeltje spelen in de Solvik Mat Butikk. Ook al hebben we beperkte openingstijden (donderdagmiddag tot 19.00 uur, vrijdag zaterdag en zondag van 11.00 tot 17.00 uur), alles wat daar omheen moet gebeuren neemt ons, én veel tijd in beslag. Voorraden op peil houden, op tijd grondstoffen en materialen bestellen, de productie moet op gang blijven want lege schappen zien er niet leuk uit. De  marketing mag niet achterblijven, de winkel en de keuken moeten voortdurend onberispelijk schoon zijn etc. Het is een continu proces! Een leerproces, want iedere keer komt er weer iets anders om de hoek kijken.
In de paar weken sinds de opening hebben we al 6 x een cateringbestelling gehad, en dat is niet slecht voor een beginnend zaakje. Onze tapasschotels vinden gretig aftrek - maar dat men gewend is daarbij brood geleverd te krijgen hadden we eigenlijk over het hoofd gezien.

 
Stokbroden bakken geblazen dus....Nooit eerder gedaan. Krom als hoepeltjes worden ze, en ongelijk van vorm en grootte, maar dat heet 'ambachtelijk', vind ik dan maar.
 
Gelukkig dienden zich weer helpende Nederlandse handen aan: vriendinnen Roely, Ria en Angeniet zochten ons een paar dagen op en hadden, behalve voor de gevraagde boodschappen, gezorgd voor een stapeltje grote geplastificeerde logo's, onder meer voor in een van de etalages:
 
 
 
en met geduld en het onvolprezen boeklon fabriceerden ze een heus gevelbord, waardoor het er allemaal nóg wat echter uitziet aan de buitenkant:
 
 
 
 
Terwijl wij in het weekend met winkel en catering druk waren maakten onze logees uitstapjes in de omgeving, en na sluitingstijd konden we gezellig samen eten en drinken - en het vervolgens natuurlijk veel te laat maken. We moeten nog een ritme vinden: week en weekend zijn qua werk als het ware omgedraaid, dat is even wennen!
 
's Maandags is de winkel dicht en terwijl Henk zich een hoedje sjouwde bij het verhuisbedrijf bejaagden wij gevieren in Skien en Porsgrunn maar liefst 6 liefdadigheidswinkels, waar allerlei tweedehands meubels en spullen worden verkocht voor een goed doel. Op zoek naar nog ontbrekend keukengereedschap en betaalbare dingen voor de winkelinrichting.
 
Met veel plezier en evenveel succes: aan het eind van de middag kwamen we thuis met tassen vol schalen, bestek, kopjes, een citruspersje, een vijzel, beslagkommen, maatkannen en nog veel meer dingen waarvan je er in een productiekeuken liefst meer dan een voorhanden hebt. Voor omgerekend zo'n € 130,- bij elkaar!  Waarmee de keukeninventaris nu wel zo ongeveer compleet is. 
 
Natuurlijk draait het huishouden ook gewoon door en blijven afwas en was repeterende breuken, waarbij de logees ook handen uit mouwen (en hoofden door schorten) staken.
 
 
We zijn geholpen met boodschappen doen, etiketvellen op maat krijgen, potjes wassen en etiketteren, en we hebben de tijd genomen om 's avonds bij te praten bij het haardvuur.
 

Na een laatste winkelmomentje mét bescheiden proeverij zijn ze weer vertrokken, de dames.
 



Dank voor jullie bezoek en jullie trouwe hulp!


Over het winkelbezoek hebben we (nog) niet te klagen; er zijn al klanten die terugkomen om meer, en er zijn er nog steeds die na lezing van de artikelen in de kranten uit pure nieuwsgierigheid een omweg maken om het winkeltje te bekijken en hapjes te proeven van wat we maken. Het lijkt er op dat de loop er wel in zit, inmiddels.

Ons 'winkelbeleven' verschilt echter nogal: Henk is een overtuigende verkoper, die met gemak met Jan en alleman een praatje maakt. Daardoor komen we er bijvoorbeeld achter waar het merendeel van de klanten vandaan komt - belangrijk om te weten en op te kunnen inspelen.
Ik speelde vroeger naar hartelust winkeltje, maar nu het echt is verstop ik me het liefst onder de toonbank, als ik mensen zie komen...Stel je voor dat ik niet begrijp wat ze bedoelen, of dat ik verkeerd afreken, of iets uit m'n handen laat vallen, of dat er een haar op een lepeltje jam is beland...of dat m'n haar niet goed zit, m'n schort onder de kleverige vlekken...Dat laatste hebben we maar uitgebuit: tegenwoordig ben ik tijdens de winkelopening rustig jam, marmelade of chutney aan het koken, of kaneelbollen aan het bakken, terwijl Henk de winkel 'doet'.
Dat werkt: de klanten vinden zonder uitzondering dat het heerlijk ruikt als ze binnenkomen, kunnen in de open keuken zien wat ik maak (komen zelfs soms in de pannen kijken), mogen proeven, en meestal kopen ze dan ook. Onbedoeld slim dus, van ons. En zo gaan we door, hopend op nieuwe en blijvende klandizie. Zodat Solvik Mat in de lucht kan blijven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten