vrijdag 19 juli 2013

Summertime..


Volop summertime ja, enne, the living is easy - maar nu het zórgen voor een living nog. Dat is niet echt easy.
We zitten nog helemaal in de ontwikkelingsfase van Solvik Mat, dat betekent potentiële afnemers zoeken en de markt aftasten. Wat willen de winkels verkopen en hoeveel, welke prijs willen ze betalen? Hoe bereiken we klanten die straks van onze cateringservice gebruik zouden willen maken? Wat is een slimme logistiek, hoe gaan we voldoen aan de eisen van Mattilsynet (Keuringsdienst), wanneer en hoe kunnen we een productiekeuken klaar hebben in de voormalige winkel beneden, en hoe financieren we alles? Gaan we toch ook een verkooppunt creëren in de winkel, een eigen winkeltje drijven dus, en gewoon een bord langs de kant van de weg zetten, om mensen te lokken? Het was buurman Olav die dat opperde. 'En', zei hij, 'dan zet je dat bord alleen buiten als je thuis bent! Of als je zin hebt! Of als je genoeg voorraad hebt!'. Net zo makkelijk. 
Anderen adviseren ons om koffie te schenken, de zo ongeveer nationale drank hier. Dat zal zeker op belangstelling kunnen rekenen van passanten op de route, vooral van weekendverkeer. Als die passanten dan meteen wat spulletjes aanschaffen in de winkel, en een flyer meekrijgen waarin ze worden geattendeerd op onze verbluffend goede en betaalbare catering....Zou leuk zijn, maar wie koffie (of wat dan ook) schenkt is verplicht een toiletmogelijkheid te bieden - zucht, hoe gaan we zorgen voor een wc? 

Kortom, met alleen de huidige 3 verkooppunten voor onze producten zijn we er nog lang niet. Juist nu is het de tijd van de vele festivals en markten, maar om daar aan mee te mogen doen is toestemming nodig (formulieren, beslissingen van besturen, keuringen etc.); dat kost dan weer tijd dus helaas lopen we die dit jaar mis. Daarnaast is het zomerseizoen niet erg handig voor marketing: bedrijven zijn dicht, alles en iedereen is met vakantie, en wie niet met vakantie is heeft nergens haast mee - alsof heel Noorwegen deze maanden in slow motion draait.  
Geduld is dus geboden, en een forse portie geloof & hoop - de liefde hadden we gelukkig al. En de liefde voor de schoonheid van dit land groeit maar door, ondanks alle onzekerheid. Kijk maar: 



Viooltjes op het terras, uitbundige lupines overal, margrietjes op het balkon, een bruine Henk, ook regelmatig op het balkon, een regenboog boven het meer, romantisch avondrood, volle maan in het water....
 

 
 
 
 





 
 
Wie zou er niet smelten voor zoveel schoonheid? 
Inmiddels smelten we eigenlijk gewoon ook al: het is de laatste weken zo warm geworden ('s morgens vroeg al 20 graden en overdag nadert de temperatuur de 30 graden), dat we zwemmen om af te koelen, aan het eind van de middag. In het meer voor de deur wel te verstaan. En daarna opdrogen in de tuin, waar de paardenbloemen in het gras nu plaats hebben gemaakt voor klavers. Dat heeft een doorlopend en oorverdovend concert opgeroepen van bijen en hommels - klinkt bijna als een stoet pizzabrommertjes, maar gelukkig zijn die hier niet.
 
Integreren is heel veel procent aanpassen. Daarom gaan wij ook maar een beetje in de slow motionmodus. Dat doet zelfs Mungo, de buurpoes. Met allevier de witte voetjes bij elkaar. In Pippi's mand, het liefst. 
 
 

 
 

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten