dinsdag 29 januari 2013

We zijn er uit.

Dat Henk gisteren aan het eind van de middag via sms werd benaderd voor een komende vacature op Huis ten Bosch kwam voor ons niet echt als een verrassing. Kortgeleden hadden we bij het opruimen van wat paperassen namelijk ontdekt dat er een verwantschap bestaat tussen de Kramers en het koninklijk huis, en eerlijk gezegd had ik altijd al zo'n gevoel. Neef Sven heeft ook al jaren iets speciaals met oranje, toch? Dat is niet toevallig.
Natuurlijk hebben we alles grondig overwogen en in goed overleg en van die dingen, maar erg lang hebben we er niet over hoeven nadenken. Omdat we momenteel between jobs zijn, is er wel ruimte voor deze uitdaging. Uitdaging? We zien het als een roeping.

Natuurlijk hebben we even geïnformeerd naar de voorwaarden - regeren op afstand, vanuit het buitenland, moet in dit digtale tijdperk geen probleem zijn. Als er hier geen bomen zijn omgevallen hebben we telefoon, e-mail en skype en is er dus helemaal geen noodzaak voor fysieke aanwezigheid in het vaderland. Dat ook zoiets ouderwets, eigenlijk. Verder zien we ook weinig beletselen: een paleis hoeft niet, ons balkon is een waardige locatie voor toespraken, als het echt moet kan die gouden koets prima op extra large skies, en de Groene Draeck kan hier in het meer met gemak te water worden gelaten.

Voor alle duidelijkheid: we hebben ook onomwonden onze visie op de modernisering van het ambt uiteengezet. Want laten we helder zijn: daarover moeten geen misverstanden ontstaan. Wie de scepter overdraagt aan een volgende generatie moet accepteren dat de wereld verandert, en koninklijke tradites ook. Een frisse wind door de gordijnen van een monarchie, daar is niks mis mee, eens per eeuw. Dat wil niet zeggen dat we alles zomaar overboord gooien.

Een paar voorbeelden. Het lijkt ons tijd om nou eens af te zien van die hoogst onpraktische kroon, en voortaan iets functionelers en bruikbaarders te dragen bij officiële gelegenheden. Tegelijkertijd vomt dat dan weer een verbinding met de hoedjestraditie, die daarmee niet helemaal verloren gaat. Een echte winterse Elfstedentocht in een nieuw jasje steken en hier invoeren, dat zou mooi zijn: ijs genoeg. Alleen is de hoeveelheid steden nog eventjes een probleem, maar daar vinden we wel wat op.
Koninginnedag op 31 april, die houden we er in, net als koekhappen. Al moet er daarvoor wel een vrachtwagen ontbijtkoek deze kant op komen als het zover is (want ontbijtkoek bestaat niet in Noorwegen), maar dat moet kunnen.
Ik zal niet koningin, maar prinses Aleid heten. Hoezo ineens koningin, ik als gewoon burgermeisje, terwijl het mijn gemaal is die de scepter zal zwaaien? Ik zal thee schenken en af en toe iets vriendelijks zeggen in het Nederlands, met een hartveroverend Noors accent. Misschien op den duur ook iets met minikredietjes doen, maar dat zien we wel.
Onze gelaarsde kat zal prins Pip zijn. Kroonprins Pip welteverstaan, ja?

Henk is er gewoon helemaal klaar voor. Grondig voorbereid als altijd, en gemotiveerd voor alles, dus ook hier voor.


Bijkomend voordeel is dat deze moderne monarch nooit meer met zijn hele gevolg en huishouding naar Lech hoeft:


spreekt toch voor zich, dit? Koninklijke voetstappen in de sneeuw op het bevroren meer voor residentie Solvik, het witte optrekje op de foto rechts van z.k.h.

Er is één ding waar we nog niet helemaal uit zijn: de titel.
Wordt het  'Zijne koning Henk' of kortweg 'koning Kramer'?
Daar slapen we nog een nachtje over. En misschien beslist het volk, bij stemming. Je moet het volk ook iets in de melk te brokkelen geven.

4 opmerkingen:

  1. 3-werf hoera voor de nieuwe koning.. HURRA, HURRA, HURRA!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik zeg: "Lang leve koning Kramer!"

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Uhm, misschien al iets te lang weg uit Nederland? Koninginnedag is toch echt op 30 april, de 31e moet nog worden uitgevonden!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hilarisch! :) Ik kom graag Koninginnedag, eh... Koning Kramer-dag bij jullie vieren!

    BeantwoordenVerwijderen