zondag 3 juni 2012

zwemhelden, onkruid en -gedierte en: bezoek!

Het is zo verschrikkelijk druk geweest de laatste twee weken dat er geen tijd was voor een blog, maar vandaag kunnen we even op adem komen. Een grijzige zondagmiddag thuis.
Behalve druk was het deze periode ook erg warm: de thermometer stond hier 's morgens vroeg al snel op meer dan 20 graden en in de loop van de dag steeg de temperatuur nog eens flink. Dat betekent ook dat het water van het meer behoorlijk begint op te warmen, en na een dag koken in een keuken waar alle ovens en kookpitten voortdurend aan staan ziet zo'n meer voor de deur er erg verleiderlijk uit...
Uitgedaagd door buurman Olav heeft Henk donderdagmiddag de stoute schoenen of beter gezegd de zwembroek aangetrokken en een frisse duik in het meer genomen -  wat prima beviel, evenals de gezamenlijke 'afterswim': de heren waren de eerste zwemmers hier, dit voorjaar, en daar zijn ze trots op!


Het mooie weer heeft ook tot gevolg dat er in de tuin van alles gebeurt. Een onaanzienlijke bos hout ergens hoog bij de droogmolen blijkt plotseling in bloei te staan als lila sering; wat ik voor een slordige verzameling verdroogde stengels over een stuk muur aanzag (en bijna had opgeruimd) ontpopt zich als een liguster vol uitbundige witte bloesems en overal schieten bloemen uit de grond waarvan we de naam niet kennen. Tussen het gras steken steeds meer paarse viooltjes omhoog - ik heb er een stel gered van de grasmaaier en in de tuin gezet. We hebben een poging gedaan om onkruid te wieden, maar we kunnen dat nauwelijks onderscheiden van wat juist bedoeld is om te blijven staan...Grote kans dat ik, stadskind, uit de grond heb getrokken wat ik zelf heb gepoot en gezaaid dus. De vergeetmenietjes die ik een paar weken terug had gekocht bij Piet en Henk, staan hier in de tuin een beetje voor gek nu de berm langs het meer voor het huis ineens behalve geel, roze, wit en paars ook blauw is gekleurd van de wilde vergeetmenietjes. De lupines die ik en een kweekbakje heb gezaaid laten in de vensterbank op zich wachten, terwijl ze zowel in de tuin als in het wild, als onkruid, in groten getale veelbelovend in de knop staan... Onkruid is eigenlijk ook een raar woord (wie heeft dat verzonnen?) en een wrede bezigheid: overal beginnen paniekerige mieren rond te rennen, torren, kevers, wormen en spinnen raken de kluts kwijt als je in de aarde wroet. Ook ongedierte is een triviaal begrip natuurlijk, maar daar heb ik minder moeite mee. Ik hou niet van de confrontatie met de grote vliegende of wriemelende exemplaren die zich hier met regelmaat manifesteren, zeker niet in huis. Ze vliegen te stuurloos of ze hebben gewoon teveel poten en andere uitsteeksels. Maar recht op bestaan hebben ze wel, dat geef ik toe. De dikke spin die al sinds onze komst in de wc woont en z'n tijd zit te verdoen achter het afvoerpijpje (wat doet zo'n beest daar de hele dag?) zeg ik 's morgens maar gewoon goeiemorgen. In het Noors natuurlijk.
Zondagmiddag, toen we net thuis waren gekomen van de keuken en het afleveren van bestellingen in Drangedal, verschenen onze eerste bezoekers uit Nederland. Roely en Ria deden Henseid aan na een citytrip naar Oslo. Het was een lettelijk en figuurlijk warm weerzien! Fijn om ze te zien, en tegelijkertijd alsof we elkaar gisteren voor het laatst hadden gezien, zo vertrouwd en vanzelfsprekend voelde hun aanwezigheid. Eerst op het balkon in de stralende zon, later op het terras, en daar was het zo warm dat Roely zich als de derde zwemheld profileerde: geen badpak bij zich, dus in korte broek en T-shirt, hup het water in (helaas waren we er niet op tijd bij met de camera)! Die avond hebben we voor het eerst de bbq aangestoken en konden we tot laat buiten zijn.



Maandagmorgen na het onbijt moesten onze gasten helaas al weer vertrekken en bleven we alleen achter met een lichtelijk weemoedig gevoel - wanneer zie we ze weer? - maar bij wijze van troost gelukkig ook met het door ons eerste bezoek meegebrachte rantsoen aan rook- en drinkwaren.


's Middags hebben we eindelijk de tijd genomen om een fractie van de directe omgeving te verkennen, met een twee uur durende wandeling door het bos en langs het meer. Rotspartijen, bomen in alle tinten groen, wilde bloemen, vogels en vergezichten.  Einde van ons eerste pinksterweekend hier, en vooravond van een hectische werkweek. Daarover vertelt Henk later meer.

3 opmerkingen:

  1. Ha Henk & Aleid, wat hebben jullie alweer een hoop meegemaakt, prachtig land en wat een pippi langkous-huis. Hopelijk zijn de slangen niet giftig daar. Ja en al die boeken, 't wordt tijd voor een e-reader (hebben ze die daar ook). En op tijd naar bed zo te zien. Café Vooghel is na jullie vertrek ook gelijk verdwenen en er is nu een spaanse tapasbar voor in de plaats gekomen. Ik geniet van jullie blog. liefs Diana (die van MEE-denken/doen/voelen/lachen)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dezelfde gewoonte als in Zweden ik moet zeggen als MedeNederlanders hier met hun schoenen nu naar binnen lopen, schut ik neeeeh hahahaha...

    Hälsningar från Sverige

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Godmorgon :) contact: staan onder op de blog: basiclabel@hotmail.com. Leuk even bezoek uit Noorwegen, Foto's maak ik idd. zelf. beroep, beroep nog niet helemaal maal, Passie voor een geweldige natuurlijke omgeving, wij bevinden ons op Öland in Zweden.

    Groetjes/Marion

    BeantwoordenVerwijderen