maandag 4 februari 2019

Roze wolken


Jammergenoeg kunnen we er niet op gaan zitten, maar ze zijn wonderschoon en ik kan het niet laten om er steeds maar weer plaatjes van te schieten...


Vooral in de herfst en in de winter, aan het eind van de middag, verkleden de hemel en de wolken zich in indrukwekkende roze-oranje-gele creaties, die nog steeds mijn mond doen openvallen van verwondering.

Hoe dit natuurverschijnsel precies in elkaar zit weet ik niet,alleen dat het iets te maken heeft met vrieskoude lucht en een lage zonnestand.


Het duurt altijd maar even, hoogstens een kwartier, en als er een stevige wind staat is het nog sneller voorbij.








Behalve er naar kijken kunnen we verder niets met deze wolken, helaas. 

Een klein spreekwoordelijk roze wolkje dreef hier dichtbij pas wel: na 8 weken te hebben gezeten met een stroomloze (en dus gesloten) winkel annex keuken, met alle desastreuze consequenties van dien, werd het probleem uiteindelijk verholpen. Het duurde even (understatement) maar na voorzichtig aandringen verscheen tenslotte een vriend van buurman Olav, die het defect snel had gevonden en de storing kon verhelpen. Halleluja!


Voor het overige is het vooral sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw, nu ruim 2,5 maand. Dat betekent dat Henk nog wat vroeger moet opstaan om de auto terug te zoeken en rijklaar te maken,

dat vanaf de voordeur naar beneden komen niet zonder risico's - en strooien slaat nergens op, zolang het elke dag blijft sneeuwen - 


en dat ook naarboven komen voorlopig een strompel-en-glijpartij blijft.


Ook om hout voor de kachel te halen moeten we naar boven, naar de schuur, en dat is ploegen,


en met een tas vol hout naar beneden glijden blijft een avontuur. 

Zoekplaatje: in sneeuwloze maanden is hier een stenen trap naar het terras...




dat zich nu volledig verstopt heeft, met de meubels en de bbq en alles.


En nog eentje: hier is ons mooie bankje voor de winkel, waarvan alleen het houtsnijwerk nog te zien is.


De winkel en de brievenbussen zijn nauwelijks nog bereikbaar - maar we zijn toch gesloten en de postbode heeft vervaarlijke spikes onder zijn laarzen, anders zou hij allang zijn nek hebben gebroken tijdens zijn werk.


De ijspegelgordijnen her en der zijn de dakgoten zwaar aan het belasten, dus daar zal wel  weer flink werk aan gewerkt moeten worden in het voorjaar. 


Tsja, je woont in Noorwegen of niet. Dan moet je houden van de winter. 

1 opmerking: