donderdag 25 oktober 2018

Reizigers op het erf

Buurman Olav houdt er niet van, dat campers of auto's met caravans op zijn grond, langs het weggetje voor onze huizen, worden geparkeerd. Het komt vaak voor dat mensen die (prachtige) plek, met uitzicht over het meer, even gebruiken om er te pauzeren, te zwemmen of te picknicken. Maar daar overnachten vindt Olav niet goed. Er is in Noorwegen weliswaar vrij kamperen, maar in de bewoonde wereld alleen met toestemming van de grondeigenaar of de bewoners van het dichtsbijzijnde huis. 
Als er iemand aanstalten maakt om zich te settelen - tafeltjes en klapstoelen naar buiten enzo - haast Olav zich er naartoe om te zeggen 'this is not a camping!', want meestal zijn het buitenlanders.

Afgelopen zomer kwam er een Nederlandse camper aan, waarvan de bestuurder en zijn vrouw nogal hulpeloos om zich heen liepen te zoeken. Ze waren aan het eind van hun vakantie en bleken die dag noodgedwongen veel te lang hebben gereden. Doodmoe konden ze nergens in de buurt een overnachtingsplek vinden. 
'Ach', zei ik, 'voor één nachtje kunnen jullie hier wel staan' en ze kampeerden de bus naast het kippenhok, waarop Olav onmiddellijk verscheen om ze weg te sturen. 'Alleen als het familie is of vrienden zijn', zei hij. Oei! Dus heb ik gauw m'n arm om die wildvreemde vrouw geslagen en gedaan of het oude vrienden van ons waren. Opgelucht hebben ze bij ons op het terras onder de parasol (het was snikheet) een biertje gedronken, en de volgende morgen waren ze voor dag en dauw vertrokken, op weg naar Larvik. 

Toen kort daarop neef Bertus meldde dat hij en zijn vrouw en een bevriend stel met twee campers ons op doorreis wilden komen opzoeken, hebben we Olav gevraagd of ze een hier een nacht konden staan. Geen probleem gelukkig. 


Halverwege een zaterdagmiddag arriveerden de grote, Duitse campers (neef Bertus en zijn vrouw Beate wonen in Duitsland) vanaf de ferry in Langesund. En vanwege de hitte zocht het gezelschap al snel de koelte van het meer op.



Later was er tijd om bij te praten bij een drankje op het terras, 




en omdat de vier vakantiegangers ons wilden trakteren verzorgden ze een complete, heerlijke barbecuemaaltijd - onvoorstelbaar wat er allemaal uit de bergruimten van die campers tevoorschijn kwam aan apparatuur, gereedschap, vlees, worstjes en sausjes! 
Het werd een volledig verwenfeestje....







Zondagmorgen deden we nog een gezamenlijk ontbijt met verse Solvikbroodjes en flink wat koffie, tenslotte namen de reizigers nog een kijkje in onze winkel en daarna trokken ze verder, op naar noordelijker streken. 



Het was een kort maar heel gezellig bezoek, dat vast nog wel eens zal worden herhaald. Zeker zolang Anne, de dochter van Bertus en Beate, in Trondheim woont.

Toen brak eindelijk Henks vakantie aan - de slachterij gaat in de zomer doodleuk drie weken dicht, net als heel veel andere bedrijven - en konden we het een beetje rustig aan doen. Tussen de cateringopdrachten en de markten door dan. Dus zo vaak als het maar kon met het bootje op stap,


waarbij we regelmatig een bever zagen zwemmen; moeilijk te vangen met de camera, maar geloof het maar. Zo dichtbij de boot dat we hem (of haar natuurlijk) konden horen snuiven.


Soms voeren er ook uitgebreide families eenden in colonne rustig langszij; kennelijk zien ze niet zo vaak mensen, want ze lijken niet erg bang te zijn. Pluizige extended families. 



Af en toe hebben we bovenbeschreven barbecuefeestje op bescheiden schaal, met z'n tweeën, herhaald, dat hoort nou eenmaal zo bij warm zomerweer.






Ook al konden we dan niet echt weg, zo vierden we toch een beetje vakantie. We hebben de tuin intensief gebruikt deze zomer. Net als, overigens, de herten...



In het droge gras zochten ze naar vroege valappels. Ze blijven een genot om naar te kijken.


Toen Marjorie en Theo op de terugweg van hun indrukwekkende tocht naar de Noordkaap nog een paar dagen kwamen logeren was het nog steeds kortebroekenweer en waren de avonden te zwoel om meer te ondernemen dan op het terras hangen. Met een goed glas bier, 


een regenboog aan bollen breikatoen, 




of een handig tabletje, altijd leuk om dingen op te zoeken ofzo. 


Zo was het ineens zomaar weer september geworden. Reizigers en bezoekers van het erf af en naar huis, vakantie voorbij. Op naar de kerstvakantie dan.

1 opmerking: