Op veel plaatsen, ook in Telemark, werd beregening aan banden gelegd in verband met dreigend watertekort. Omdat wij niet op de waterleiding zijn aangesloten maar een eigen bron hebben, konden we de tuin 2 x per dag spuiten - en de potplanten kregen water uit de douche: die lekt namelijk al een tijdje, dus vangen we dat water op in emmers.
Maar de droogte was zo heftig dat het niet meer bij te houden bleek. Al na een paar weken veranderde alles in een dorre steppe, het gras werd bruin en de bloemen verlepten. Dit jaar geen frambozen, blauwe bessen, cranberries, wilde aardbeien of lijsterbessen: alle bloemetjes verdroogden voordat ze vruchtjes konden worden. Helaas, het was een treurig gezicht. Alleen onze tomaten, paprika's en de basilicumplanten kwamen tot wasdom.
Gelukkig kwamen vriendinnen Ria en Roely met troost in verschillende vormen. In de eerste plaats natuurlijk met hun gezelschap! Maar ook met margrietjes voor op het terras, en een petunia in een wel heel bijzondere kleur.
Vanuit Nederland brachten ze de gebruikelijke boodschappen van ons wensenlijstje mee, en vele goede gaven,
zoals roze T-shirts voor mij, en alleen een pak wijn had de tocht in de ruimbagage niet heelhuids overleefd...De inhoud kon met vereende krachten grotendeels worden gered.
Het was weer net zo gezellig als altijd met deze dames. In de zon op het terras,
waar ook de kippen regelmatig een slokje kwamen drinken,
in de huiskamer, met verse broodjes (elfgebakken natuurlijk) bij het ontbijt,
en 's avonds met een spelletje. Dat Ria ergerlijk genoeg altijd wint.
Voor het eerst dit jaar lekker in het bootje, om verkoeling te zoeken op het wijde water en de wondere wereld rond het stille Tokemeer vanaf het water te bekijken.
Zo vloog de tijd en was het feest helaas alweer vlot voorbij...
Bye bye ladies...
Inmiddels woont de roze lapjesdeken bij Ria in Utrecht, tot volle tevredenheid van een van haar huisgenootjes.
We hadden het bezoek was dan wel uitgezwaaid, maar de zomer nog lang niet!
Als het maar even kon maakten we dankbaar gebruik van ons dappere bootje, voor tochtjes, aanleggen bij onbewoonde eilandjes, zwemmen, picknicken en.....lezen!
Lezen is iets waar we allebei veel van houden, maar in het dagelijks leven komen we daar eigenlijk nauwelijks aan toe. We werken hard en veel, en, hoe cliché ook, als je een eigen zaak hebt ben je nooit klaar. En al helemaal niet als je die zaak aan (in ons geval onder het) huis hebt. Maar dobberend in een bootje, met alleen het geluid van vogels om je heen en verder perfecte stilte, kun je niet veel meer doen dan ongestoord lezen. Heerlijk!
Om onze ruggen een beetje tegemoet te komen hebben we goedkope miniklapstoeltjes aangeschaft voor in de boot. De eerste sneuvelde spontaan bij het eerste gebruik (goedkoop ontpopte zich tot duurkoop, over cliché's gesproken), maar is in onderdelen gereïncarneerd tot weggeeftasjes voor in de winkel. Inmiddels hebben we een betere.
Paradijselijk toch? En voor wie nu de indruk heeft gekregen dat ons leven bestaat uit lanterfanten en luieren: wacht maar, het volgende blogje zal daar een andere kijk op geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten