Er is nogal wat achterstallig onderhoud, daar neemt men het hier allemaal niet zo nauw mee en het huis is ook een tijd niet of maar gedeeltelijk bewoond geweest.
Binnen zorgen we zelf goed voor het huis, maar de buitenkant is lastig, én de verantwoordelijkheid van de eigenaar, buurman Olav. En die, ach, die doet af en toe iets, maar niets heeft echt prioriteit.
Wel het raam van onze slaapkamer. De meeste raamkozijnen zijn door ouderdom vervormd, vermolmd en tamelijk verveloos, maar bij dat slaapkamerraam was iets vreemds aan de hand. We werden regelmatig wakker van een doordringend getik en ontdekten dat hele families koolmeesjes een of ander spul (stopverf? Isolatiemateriaal van voor de eerste wereldoorlog?) uit het kozijn aan het pulken waren!
Totdat er zo'n grote flinke kier was ontstaan dat poes Poppy er met gemak vogeltjes vandaan plukte. Die ze vervolgens onder ons bed ging zitten opeten - jasses! Inmiddels durfden we het raam niet meer open te doen uit angst dat het uit elkaar en naar beneden zou vallen.
Olav had vorig jaar Kerst al beloofd er een nieuw raam in te zullen zetten, als het voorjaar zou worden. Dat werd, zoals te verwachten, ietsje pietsje later.
Eind november, de eerste sneeuwperiode was al voorbij, het was min 7 maar zonnig, kwam het er dan eindelijk van. Met hulp van schoonzoon Øystein en vooral met de botte bijl en een ruime hoeveelheid Franse slag sneuvelden de oude vermolmde kozijnen. Met verschillende ruitjes die misschien al 100 jaar geleden waren gebroken, werden ze weggeslagen en buiten tegen de schuur gezet - waar ze waarschijnlijk over 3 jaar nog staan... Opruimen is niet zo de gewoonte, hier.
De restanten werden zonder pardon naar beneden gekieperd,
en omdat de afmetingen van oude en nieuwe ramen niet helemaal met elkaar overeenkwamen had de hele operatie nogal wat voeten in de aarde.
Het gloednieuwe raam met dubbel glas, dat al maanden in de schuur had staan wachten, kon niet door het trapgat, dus werd met vereende krachten buitenom naarbinnen getakeld. Het oude stro in de kozijnen moest met schuim worden aangevuld etc. Een paar dagen lang struikelden we in het hele huis over links en rechts neergesmeten gereedschap...
Maar goed, lang verhaal kort, uiteindelijk zat het er in, kleiner dan het oorspronkelijke, maar degelijk. Je kunt het zonder meer open en dicht doen! Wat een vooruitgang!
De dag nadat het af was zette de tweede sneeuwperiode in, dus het schilderwerk aan de buitenkant zal moeten wachten.
En zo hebben we weer een vorstvrije (bed)room with a view.
Inmiddels is het flink aan het winteren geslagen.
Met zo'n 10 graden onder nul, een flinke laag sneeuw en vervaarlijk gladde wegen gebeurt het nauwelijks, dat er een klant in onze winkel komt. Helaas.
In dit jaargetijde kiezen de Noren nou eenmaal liever voor boodschappen doen in een van die stijlloze maar verwarmde winkelcentra, die zonder uitzondering langs de (schoongemaakte) grotere wegen liggen. Zeker in de afgelopen weken, de tijd van het massaal en tamelijk hysterisch kerstinkopen doen, mijden ze de landelijke achterafweggetjes en de lokale middenstand.
Jammer, want we hadden leuke, lekkere en originele kerstcadeautjes genoeg in de aanbieding. Gelukkig zijn we die voor het grootste deel op de (kerst-)markten kwijtgeraakt.
Zus Patricia kwam, we vierden een beetje Kerst, met bescheiden ontbijtjes,
feestelijke voorafjes, een goed glas wijn,
en jawel, een hele, zelfgebraden kip. Onderdeel van het kip-kerstpakket dat Henk zowaar van zijn werkgever meekreeg.
Patricia borduurt, breit en leest, we slapen uit, spelen scrabble en houden ons kalm, houden de winkel tijdens romjul (de dagen tussen Kerst en Oud & Nieuw) gesloten. We hebben deze dagen hard nodig om te kunnen 'avslappen', uitrusten en ontspannen, om staks weer volop energie te hebben voor een nieuw jaar.
Maar aan het noodzakelijke sneeuwruimen ontkom je natuurlijk niet....
Als het goed is gaan de dagen alweer lengen en kan de kerstverlichting straks terug de zolder op. Eerst nog even genieten van de witte wereld en een paar vrije dagen.
Vanaf hier voor iedereen:
gezellige dagen, houd de moed er in en laat het een goed 2018 worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten