Nee, Henk is nog niet jarig - maar overmorgen wel, en dat gaan we dit jaar vieren in Oslo. Daar moeten we morgen namelijk heen om op de Nederlandse ambassade een nieuw paspoort voor mij te halen, en we veroorloven ons de luxe om er een nachtje te blijven, zodat we de tijd hebben om weer eens in de stad te zijn. Beetje rondbanjeren, beetje winkelen, misschien een gezellig café vinden, en eindelijk een keer uit eten gaan!
Ik was al wel jarig, twee weken geleden, en dat hebben we groots en meeslepend gevierd:
Een versierde kamer en een heuse taart met kaarsjes! Zussen Patricia en Marjorie en zwager Theo wensten deze verjaardag niet onopgemerkt voorbij te laten (ik eigenlijk wel) en kwamen daar even een weekje in levende lijve voor zorgen. Met een vracht cadeautjes.
Maar met de door ons bestelde taxfree drank en sigaretten hadden ze het niet zo nauw genomen en onbedoeld dubbel zoveel ingevoerd als is toegestaan....Per ongeluk.
Welkome smokkelwaar! Kortom, dubbel feest. En toen kwam vriendin Marit het ook nog even met bloemen zeggen. Ze bracht een lieve bos rozen.
Het was een week met veel zon en zonder nieuwe sneeuw, maar het ijs op het meer was nog dik genoeg om er veilig op te kunnen schaatsen. Dus trok Theo de stoute schaatsen aan (die van Henk, want die moest helaas werken) en na een half uurtje gekrabbel en gestuntel stond hij fier overeind en schaatste alsof hij nooit anders gedaan had gedurende de afgelopen weken.
Marjorie maakte, zonder schaatsen, tweemaal een flinke smak op het spekgladde ijs, wat gelukkig geen blessures maar wel heftige slappe lach opleverde - helaas was ik er niet op tijd bij om haar gracieuze valpartijen te kunnen vereeuwigen. Wel toen ze er uiteindelijk in slaagde bij haar wankelende maar sportieve mannetje te komen voor een gezamenlijke ijswandeling.
Theo schaatste (en rustte daarvan uit), de dames vermaakten zich met breien,
lekker eten maken,
mail, app, sms en wat al dies meer zij checken,
en het veel te lang geworden haar van de jarige op verzoek maar zonder veel omhaal in minder dan drie minuten te kortwieken...het resulteerde in een 'geen-gezicht-2016-kapsel', waarvan wel akte, maar wijselijk zonder illustratie...
Ach, het groeit wel weer aan. Hoop ik.
'Er komt nog sneeuw' schreef ik een paar dagen geleden. En jawel: toen we onze familie weer naar het vliegveld hadden gebracht zonder dat ze in al die dagen ook maar een sneeuwvlokje hadden zien vallen, kwam de winter met volle witheid terug. En ook nu dwarrelt het met bakken uit de hemel. Het wil nog maar niet lenteren, als het ware.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten