donderdag 22 oktober 2015

Zomergasten (2)

De jasmijn in de tuin, veel uitbundiger in bloei dan vorig jaar dankzij Henks snoeiwerk

Toen Henk op 1 juli Patricia en Saskia naar het vliegveld bracht, bracht hij onze volgende logees mee terug: Geert, die vorig jaar onderweg naar ons niet verder kwam dan een paar kilometer vanaf dat vliegveld, omdat hij werd overvallen door een hartinfarct, waagde zich manmoedig opnieuw aan de reis naar Henseid. 



En ditmaal kwam Maria met hem mee. Stomtoevallig hadden we haar een paar weken eerder op de radio uitgebreid horen vertellen over haar onderzoek, en de resultaten daarvan tot nu toe. Over het ontwikkelen van kruidenmengsels voor vee, die de plaats moeten gaan innemen van antibiotica. Beter voor de dieren, dus ook beter voor de mensen die vlees eten. Een dapper en interessant onderzoek, waar Maria de halve wereld voor rondreist, om te leren van culturen waar veel meer gebeurt met kruiden dan in Nederland. 


Het waren rustige dagen, met gelukkig voldoende tijd om eindelijk weer eens bij te praten, en niet, zoals vorig jaar, in een ziekenhuiskamer in Oslo! 
Jammergenoeg konden we nog steeds geen boottochtje maken: ook techneut Geert kreeg de motor niet aan de gang.






We waren uitgenodigd (! jawel, ze beginnen ons te kennen!) om deel te nemen aan een festival in Ulefoss, zo'n uur verderop, en aangezien standverkoop meestal meer oplevert dan de winkelverkoop op zondag, lieten we onze logees die zondag alleen.
  


Het was een warme dag, en een gezellig, kleinschalig dorpsfestivalletje. 


De lokale appel- en pruimenkweker was aanwezig, maar verder werden er geen levensmiddelen verkocht, wat gunstig was voor ons: er was aardig wat belangstelling voor de fleurige potjes met lekkers van Solvik Mat. 
Moe maar voldaan thuis konden we nog een poos in de zon, op het terras, met een zelfgebrouwen biertje / zelfgemaakt glas witte wijn, uitpuffen, en genieten van al het moois om ons heen.



Vervolgens wachtte ons een verrassend 3-gangendiner, door Maria en Geert in elkaar gezet. Dat was verwennerij.


Een paar dagen later namen we afscheid van elkaar. Met wat potjes uit de winkel in hun bagage stapten ze in Skien op de bus naar het vliegveld. 



Zij terug naar Nederland, wij flink boodschappen doen om de voorraden voor de cateringkeuken aan te vullen. En ook om een bougie (of zoiets) te kopen voor de motor van het bootje. Bingo! Dat was het! Zodat we aan het eind van die week eindelijk voor het eerst konden varen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten