Endjes aan elkaar knopen

Het levensonderhoud in Noorwegen is onbehoorlijk duur, dat wisten we. Een vaste baan met een goed inkomen hebben we in Nederland achtergelaten, dat was een weloverwogen keus. Geleidelijk aan leren we in kleine dingen steeds meer te besparen en in ons eigen onderhoud te voorzien; dat is niet alleen noodzakelijk - het is leuk en bevredigend. Als het lukt dan, want natuurlijk verloopt dat met vallen en opstaan.
Een beetje 'back to basics' kan helemaal geen kwaad. Die trend is elders in het welvarende Europa ook allang te bespeuren. Van overvloed kun je moe worden; wij ervaren het als prettig om wat bewuster om te gaan met wat in Nederland, voor ons althans, allemaal vanzelfsprekend was. Een paar voorbeelden van ouderwets leven in 2014.

Om vers brood te halen moeten we minstens 20 minuten rijden, en een zelf gebakken brood is ca. 8 x goedkoper. Dus bakken we sinds ruim een jaar ons eigen brood.

 

De eerste keer is de korst te hard, de tweede keer is het te zout, te zoet of te kruimelig etc, maar uiteindelijk bakken we nu heerlijk brood, in allerlei variaties. Ruikt zo lekker!

 

We houden van een fris biertje en een goed glas wijn, maar alcohol is hier schrikbarend duur. Dus stoppen we er tijd en moeite in om ook die luxeproducten zelf te maken, en met succes! Het loont de moeite, is bijna 10 x goedkoper dan gekochte drank.

 

 

 

In de 'mørketid', de donkere maanden (van oktober t/m maart zo'n beetje) branden we elke dag kaarsen in de kamer om het een beetje gezellig te maken. En van de restjes kaars en waxinelichtjes maken we weer nieuwe....

 





Scheelt ook aardig wat geld. Alleen het lont hebben we gekocht, de rest is van afval!

We zijn al 2 jaar niet meer bij een kapper geweest, want ook dat is akelig prijzig. Maar met een schaar en een dosis relativeringsvermogen komen we een heel end. Dat resulteert wel eens in een theemutskapsel, maar ach, wat zou het?

 

En van alle restjes wol die uit Nederland zijn meegekomen ben ik vorige winter lapjes gaan breien - ik geef toe, niet uit armoede, maar wat doe je anders met zo'n berg wol? Echt breien van patronen is niet voor mij weggelegd, maar lekker domme lapjes breien vind ik wel aangenaam, zo in verloren momenten. Bezig zijn met iets waar je niet over hoeft na te denken, zodat je rustig kunt peinzen over iets belangrijks. En uiteindelijk werd het een heerlijk behaaglijke deken voor de koude Noorse winternachten. Mooi nee, uniek ja!

 

 

En hoewel het tot nu toe een slappe winter was (ca. min 10), vergeleken bij de vorige (ca. min 20, tot min 27), hebben we toch ook dit gehad:

 

 

En dit,

 

 

en was het vandaag, 1 maart, nog zo:

 

 

Dan is het 's morgens koud in huis en het duurt even voordat de houtkachel de zaak echt op temperatuur heeft.

Gelukkig horen we minstens eens per dag Pharrell Williams' 'Happy' op de radio - dat is mijn ochtend- en warmwordgymnastiek! Bij dat nummer spring en swing ik m'n oude spieren warm en soepel. Geen gezicht natuurlijk, maar behalve verbaasde poezenkopjes en een echtgenoot die nergens van opkijkt ontbreekt het me gelukkig aan publiek.

 

Oude spieren ja: afgelopen zondag was ik ineens weer jarig, en nog maar 2 jaar verwijderd van mijn zestigste... Raar feestje was het, samen, maar wel met een paar ouderwetse, geschreven kaartjes per post, elektronische felicitaties en skypecontact met vrienden en familie. En 's avonds gefrituurde inktvisringen! Mijn favoriet bij de Griek in Utrecht destijds.

 

Zus en zwager Marjorie en Theo waren weer een weekje op bezoek en droegen bij aan ons besparingsstreven: ze hadden oude kaas, kruiden, aspirines, rookwaar en brillendoekjes meegenomen, allemaal dingen die in Nederland vele malen goedkoper zijn dan hier. En natuurlijk hielpen ze ook weer met het schilderen in de toekomstige keuken annex winkel beneden en kookten ze voor ons. Verwennerij! Maar na gedane arbeid is het goed, eh....

 

 

Ach ja, die generatie....Maar ook die andere diersoort zoekt ontspanning na het judoën:

 



 

Een paar dagen na mijn verjaardag arriveerde er een pakje van bovengenoemde familieleden, dat welkom was en me tegelijkertijd wees op mijn vorderende leeftijd:

 

want ik loop dagelijks als een kip zonder kop te zoeken naar mijn leesbril. Mmm. De simpele Kruidvatmodelletjes kosten hier minimaal € 15,- per stuk! Mijn eigen arsenaal is uitgedund (per ongeluk op gaan staan, op gaan zitten, glas er uitgevallen, verloren, per abuis in beslag genomen door buurman Olav, die aan hetzelfde euvel lijdt etc.). Zuslief heeft maar liefst gewoon even 6 fancy stuks opgestuurd. Daar moet ik voorlopig mee toe kunnen.
Op naar de volgende verjaardag: 11 maart is het Henks beurt. Maken we een feestje van.