En nog een vlagdag

De 17e mei is een nationale feestdag hier: de verjaardag van de Noorse grondwet, die in 1814 werd geproclameerd. In Oslo paraderen stoeten kinderen over het plein voor het paleis, de koninklijke familie verschijnt op het bordes en iedereen zwaait met vlaggetjes. Maar ook overal in de rest van het land worden optochten gehouden en het is een van de dagen waarop uitbundig bunad wordt gedragen, de officiële klederdracht.

 

Omdat we er dit jaar wel iets van wilden meemaken togen we 's morgens naar het centrum van Drangedal, waar de optocht helaas zojuist was afgelopen. We konden nog wel getuige zijn van de kranslegging bij het oorlogsmonument, waar de burgemeester een toespraak hield en het muziekkorps een deuntje deed. Daarna hebben we de dienst bijgewoond in het kerkje, dat in de reisgidsen beschreven staat als 'enige bezienswaardigheid in Drangedal'. Het witte houten Emanuelkerkje is van 1780 en daarmee waarschijnlijk het oudste gebouw in het dorpje Drangedal.

Waarschijnlijk was het hele dorp wel op de been, maar erg druk was het niet - niet verwonderlijk: de gemeente Drangedal telt niet meer dan ca. 5000 inwoners, maar op een grondgebied zo groot als dat van de provincie Utrecht. Echt druk is het dus niet zo gauw. Binnen de gemeente is er een handvol buurtschappen (zoals ook Henseid is, waar wij wonen) en bijna allemaal organiseren die hun eigen optocht en festiviteiten op de 17e mei. 

Inmiddels was ons Nederlandse bezoek na een kleine week weer huiswaarts gekeerd. Voorheen onze Utrechtse buren troffen het niet met het weer; druilerigheid en regen alom en maar een enkele keer een zonnestraal. Maar desondanks hebben we ons prima vermaakt en konden we een jaar afwezigheid bijpraten, gewoon, alsof we nog steeds buren zijn. Dat zullen we in gedachten dan ook wel blijven, waar we ook wonen.

 

En gelukkig was er op de laatste dag van hun verblijf genoeg zon om de barbecue op het terras te kunnen aansteken. Als je niet hebt 'gegrild' ben je niet echt in Noorwegen geweest...

 

 

Daarna werd het Pinksteren, en steeg de temperatuur. Het gras schoot uit de grond, er kwamen plotseling bloemen omhoog piepen, de bomen waren na 4 maanden volkomen kaalheid ineens weer lichtgroen. Henk moest zijn korte broek opzoeken, de parasol moest uit omdat het anders te heet werd op het terras. Zwaluwen om ons heen, brileenden in het meer en volop gekwetter en gefluit. Het ijs op het water is nog maar net verdwenen en de padden komen alweer vanuit het niets tevoorschijn om het water op te zoeken.

 

 

Alles of niets, zo zijn de seizoenen hier. De lente was kort, je draait je om en het is zomer!