zondag 12 januari 2020

Zomerse klussen


Inmiddels is het 2020 geworden, maar ik was nog niet klaar met 2019, dus nog even terug naar afgelopen zomer. Veel foto's die het verhaal vertellen - veel tekst is niet nodig. 
Vriend Doeke, die ons regelmatig opzoekt, heeft ook nooit veel tekst (nodig), maar wel een klussenlijst, die door het jaar heen groeit en altijd op hem ligt te wachten. 
Dit keer kwam hij in zijn oude Peugeot 504, met zijn kano er bovenop gebonden. 


Het was prachtig weer, dus tussen het klussen door kon hij lekker het meer in en op, knutselde eventjes een geïmproviseerd zeil op de kano en zo hadden we geen kind aan hem...


En ook Henk genoot van water en bootje.




Doeke voorzag zowel het huis als de winkel van nieuwe brandmelders, en ook van nummerbordjes; sinds we een officiële straatnaam en huisnummer hebben gekregen is iedereen verplicht dat nummer op het huis zichtbaar te maken. Dat lukte, met plakletters en stukjes plank. 

Maar er moesten her er der ook dingen worden opgehangen en gerepareerd. Het belangrijkste was wel de hoogst ergerlijke lekkage van de dakgoot boven het terras. Het hele terras stond voortdurend blank, daarom hadden we er een enorme regenton neergezet, die Henk telkens weer moest leegscheppen. 



Een paar planken waaraan de oude regenpijp was bevestigd bleken tot op het merg verrot te zijn; een gedeelte van de constructie was tijdens een storm zelfs naar beneden gekomen. Gelukkig konden de mannen een en ander vervangen en herstellen, zodat die monsterlijke regenton niet meer het terras hoefde te blokkeren en het tapijt kon drogen.  


De oven van ons fornuis was ook zoiets: compleet onbetrouwbaar geworden, door slijtage. Niet handig als je bijvoorbeeld brood bakt, of vaak ovenschotels maakt, zoals wij dat doen. Maar een nieuwe is prijzig...
Gelukkig had Marit er in haar berging precies zo eentje staan, maar dan van een recenter datum, met een perfect werkende oven. Dus hebben Henk en Doeke die samen opgehaald, en onze oude naar het afvalverzamelpunt gebracht, samen met wat andere kapotte apparaten die hier maar plaats stonden in te nemen. En niet te vergeten een onoverzichtelijke berg kartonnen dozen en plastic flessen, de verpakkingen van  mijn sondevoeding. Dat was een opluchtende opruimactie!




En na gedane arbeid, etc. Natuurlijk meestal in het gevederde gezelschap van onze kippen.




Echt stilzitten is niet helemaal iets voor mij, rugzakje met vervelend sondesnoertje of niet. Ik had in de zomermaanden aardig wat energie, en zin om 'dingen te doen'. Zat natuurlijk ook vol met morfine en andere pijstillers, waardoor ik aardig kon fuctioneren. 
Met Doeke's hulp - hij schrobde wat traptreden schoon en maakte cement aan -


kon ik de vervallen betonnen trap tussen huis en kippenhok een beetje versieren met mozaïekjes. Van kapotgevallen schaaltjes, schelpen, stukjes spiegel en dat soort dingen.




Niet echt vreselijk noodzakelijk, maar wel met een leuk resultaat. 
Ik vond en vind het prettig om met mijn handen bezig te zijn, zeker nu ik niet mijn normale werk voor de winkel en voor de catering kon (en kan) doen. En het ontbrak (en ontbreekt me nog steeds) aan voldoende concentratievermogen om rustig een boek te kunnen lezen. Dus heb ik breipennen en verfkwasten gehanteerd:

dik roze vest, lekker warm

voor een habbekrats gekocht kastje voor al mijn naaispullen, opgeknapt en blauw geschilderd

gebreide/gehaakte lapjesdeken voor op een van de logeerbedden, ook tot tevredenheid van Poppy


cadeaugekregen ouderwetse verfletste grote naaidoos, netjes overgeschilderd

En op die manier had ik het idee mijn zo rare maar wel vrije tijd 'nuttig' te besteden. 
Zo liep de zomer toe naar eind juli, naar de eerste driemaandeljkse ziekenhuiscontroles. 

2 opmerkingen: