Ook een beetje oranje

In Nederland hadden niet eens een Hollandse driekleur, maar hier is het gebruikelijk om de Noorse wimpel te laten wapperen, en de grote Noorse vlag te hijsen op officiële vlagdagen. 1 mei is er zo eentje - de dag van de arbeid is een nationale feestdag - maar de dag ervoor was in Nederland een belangrijke feestdag, de laatste Koninginnedag en troonsoverdrachtdag tegelijkertijd. Ineens wilden we die een beetje meevieren. Is het misschien toch zo dat je iets chauvinisterigs krijgt, als je ver weg woont van je vaderland?
Maar waar vonden we zo gauw rood-wit-blauw en oranje? Gebrek aan maakt creatief met, bleek maar weer. Nederlands grootste grootgrutter, het bekende Zweedse woonwarenhuis én onze voormalige werkgever boden uitkomst. In samenwerking met de naaimachine, de nietmachine en wat onderdelen van een ingestorte garderobekast.

 

 

 





Zo zorgden tassen van AH, Ikea het BRU gezamenlijk voor een feestelijk aanzien van ons huis. Gecompleteerd door een slinger van vellen oranje karton. In de volle zon.

 

We konden de plechtigheden en delen van het uitzinnige feest in Nederland live op de Noorse televisie volgen - die oogsten hier verbazing en bewondering. En gelukkig hoefden we niks met vrijmarkten en de bijbehorende gekte en drukte. Dachten we.

 

Onze Noorse buren en hun vrienden waren zo onder de indruk van onze versiering dat ze vonden dat een en ander gevierd moest worden - met een gezamenlijk borrel natuurlijk!

Zo hebben we de avond gezessen doorgebracht in het knusse buitenhuisje dat op 50 meter afstand van ons huis aan het water staat. Met een vorstelijke maaltijd (terwijl wij eigenlijk al gegeten hadden, maar eten weigeren is onmogelijk) en alle soorten drankjes die er maar voorradig waren. Verbroedering sloeg de klok: Nederland en Noorwegen zijn bevriend, wij ook, en leve de nieuwe koning! Daarbij moet behalve veel gelachen ook veel gedronken worden, en vooral alles door elkaar. Skål! En dat dan tig keer. Zodat we de volgende ochtend niet meer zo goed wisten wanneer en hoe we in ons eigen bed waren beland...

 

Het was de eerste keer dat we zelf hebben ervaren dat er een kern van waarheid ligt in de verhalen over het Noorse idee van gezelligheid. En dat de door onze logees meegebrachte paracetamol onontbeerlijk is. 

 

Toen een week later onze vroegere Utrechtse buren op bezoek kwamen hebben die ons verder gefaciliteerd in de beleving van het oranjegevoel. 

 

 

Zo werd het met stroopwafels, drop, Vocking en oude kaas uit het kikkerland weer een heel ander feestje! Over dat bezoek en andere wederwaardigheden de volgende keer meer. Uit tijdgebrek moet het nu hier even bij blijven.